Jörð - 01.12.1948, Side 68

66
JÖRÐ
sólnaflotar svo að gráta
söngvabaldar og spilla kvöldum.
Haldið gat til arinelda
andans frú og nefndist Trúa.
Áheyrendur úti á ströndum
ygglibrenndir kvæði venda
Hér virðist liin stílhreina punktalína — í sínu hnitmiðaða
látleysi — benda til þess að andi snillingsins hafi verið rokinn
upp í þær reginliæðir, að öll orð hafi brostið. Með öðrum
orðum: að íslenzk tunga hafi hreint og beint púnktérað undan
ofurþunga þvílíkrar andagiftar.
Höfuðsnillingurinn ætlar sér þó annað og meira hlutverk
og stærra innlegg á ljóðsins banka en slíkar rentur og rentu-
rentur af innistæðum eldri sparihátta í ljóðagerðinni.
Hann tekur það fram í formála fyrir þessu bókmenntalega
stórvirki sínu, að þar birtist fyrst og fremst sínar „rannsóknir
á þanþoli Ijóðastilsins“ og „tilraunir í Ijóðrœnum vinnubrögð-
um“ og segist líka vona, að hafa sums staðar „fundið nýjar
leiðir og athyglisverðar aðferðir“, — sem hann svo bendir á,
með sinni víðþekktu hógværð, að „aðrir geti haft til hliðsjónar,
án þess að skerða nokkuð sinn eigin frumleik“.#)
Þessi kennslubók í ljóðlist handa íslendingum er þó kannski
ekki dásamlegust fyrir sinn sérlega frumleik, þótt mikill sé.
Bæði af borðum brautryðjandans sjálfs og annarra höfðu smá-
molar af sama tagi verið að falla á undanförnum árum, handa
þeim, sem hungraði og þyrsti í listinni — sín ögnin af hverju
á víð og dreif í bókum og blöðum.
Það dásamlegasta var, að nú var þetta allt framborið á einu
bretti, fægt og fullkomnað, andi og efni. Allur búnaður svo,
að þar lofuðu verkin meistarann á hverri blaðsíðu. Og í ofaná-
lag háfræðilegur formáli um gerð og notkun þessarar náms-
bókar í nýljóðasmíði. Mun þeirrar merkilegu ritgerðar verða
minnzt nokkru nánar í síðasta versi þessa síðasta kapítula.
Það leið heldur ekki á löngu fyrr en sýnt var orðið, að margir
kunnu að meta þetta mikla óumbeðna umbótastarf. Og ljóð-
*) Leturbreytingar greinarhöfundar.