Jörð - 01.12.1948, Qupperneq 56

Og fyrir bláskjá Paradísar, hljóð
og angurblíð,
hún dregur hvíta tásu úr ullu lambs,
sem slátrað var."
Svo mörg eru þau fögru orð. Og geta nú góðir lesendur
glöggvað sig betur á þeirri firnafirrð, sem skilur stefjaraul flat-
vaxinnar meðalmennsku frá þvílíkum himinhljómum þessara
af andanum útspiluðu trompkónga í ríki ljóða og lista.
Og við þann samanburð koma ósjálfrátt fram í hugann
orð eins yngsta þjóðskáldsins okkar — í öllu sínu hátignarlega
stolti:
„Að sigra heiminn cr eins og að spila á spil,
með spekingslegum svip og taka í nefið."
Nei, það er svo senr ekki mikill vandi fyrir þvílíka að leggja
undir sig löndin — verða þjóðskáld, heimsskáld og himinskáld.
4. OG: <l »himinljósa leiftursium"
i „logavanda reginhvin".
TIL þess svo að hnýta fallega sparislaufu á endann á þess-
um'kapítula skal hér upptaka fáeinar tilvitnanir úr meist-
araljóðum þessa unga þjóðskálds, er að ofan getur. Tilvitnanir.
sem túika vel þær víðáttur andans og þann vizkunnar stórleik,
sem slíkir og þvílíkir höfuðpostular lifa og hrærast í:
Ég geng í hring
í kringum allt sem er.
Og utan þess hrings
er veröld mín.“
En þó að hans rúta umspenni þannig alla tilveru og sjálfur
sé hann svo þar fyrir utan — þá getur liann sýnilega, svo sem
trúlegt er um slíkar æðri líftegundir — stigið niður frá því,
sem er ofar öllu, eða upp frá því, sem er neðar öllu, þar sem
hann á öðrum stað segist hafa: