Jörð - 01.12.1948, Qupperneq 75

JÖRÐ
73
fegrunar tæknilegri málbeitingu hefðu fyrr sézt, þá höfðu þær
af fáum verið virtar og flestum gleymdar fyrr en varði.
Svo var til dæmis um það, í fyrsta kapítula að verðleikum
umrædda, unga þjóðskáld vort, sem raunar í þá daga var síður
en svo orðið nokkurt þjóðskáld.
En eftir að hinn mikli íslandsmeistari orðs og anda hóf upp
sinn brennandi kyndil í broddi fylkingar — og lét svo sitt
valdbjarta fordæmi lýsa sem eldstólpa inn í eyðimörk komandi
tíma — upp frá því má segja að rísi vakningaralda. Nýsiðabót
íslenzkra ljóðheima er hafin. Ungar skáldsálir frelsast í hrúg-
um og snúa frá villum sinna vega. Og nýformsins sköpunar-
evangelíum fær sína söfnuði og sín zíon — af hverra helgi-
tröppum og bænasvölum boðunin er flutt með óskaplegum
andans eldglæringum.
Og til frekari liðsauka rísa síðan upp ýmsir postular, sem
fullyrða, að svona lagað allt þyki nú orðið agalega fínt sums
staðar í útlöndum. Sérstaklega hin allra síðustu árin hefur
þeirri heimslistafræðslu verið hampað mjög. En hversu sann-
fræðileg hún er, fer nú tvennum sögum af, þó að ekki sé nema
önnur sögð úr þeim prédikunarstólum.
Og höfuðsnillingnum varð líka að þeirri ósk sinni, að læri-
sveinarnir fengju fetað í fótspor meistarans, „án þess að skerða
sinn eigin frumleik“.
Eg sé til dæmis ekki betur en að merkilegt kvæði, sem ég
íyrir nokkru las í einu ágætu tímariti, sé í höfuðatriðum forms-
ins steypt eftir meistaramynd hins minnisverða erfiljóðs eftir
vininn. Þó efnið sé úr allt öðrum heimi, að líkindum?
Höfundurinn mun vera upprennandi stjarna. á himinvegum
nýíslenzkrar ljóðlistar. Tímarit það, sem kvæði lians flytur, er
strangvirðulegt bókmenningarrit, nýlega stofnað, og hefur
opinberlega gefið út yfirlýsingu um, að það hafi hina megn-
ustu skömm á vondum bókum og vondum skáldskap, og vilji
ekkert dú með soleiðis. Enda kveðst eingöngu lielgað menu-
ingarlist og úrvals bókmenntum.
Og af öllum þeim góða skáldskap, sem það flutti að þessu
sinni, fannst mér jretta kvæði sérstaklega girnilegt til fróðleiks.
Því það er sannarlega ekki á degi hverjum, sem maður rekst