Jörð - 01.12.1948, Page 90

88
JÖRQ
bls. 63. Einar Benediktsson: Vogar, bls. G3—64. Matth. Jochumsson: Ljóðmæli,
bls. 64. Þórb. Þórðarson: Hvítir hrafnar, bls. 65. H. K. Laxness: Kvæðakver, bls.
65, 66—68, 69—71. K. N. Júlíus: Kviðlingar, bls. 72. Sigfús Daðason: Ritlist og
myndlist, bls. 74, 75, 76. K. N. Júlíus: Kviðlingar, bls. 77. Ók. höf.: Garnall hús-
gangur, bls. 78. Æri-Tobbi: Þjóðsögur Jóns Þorkelssonar, bls. 79. Ólöf frá
Hlöðum: Ritsafn, bls. 79. Æri-Tobbi: Þjóðsögur Jóns Þorkelssonar, bls. 87.
Hinar tilvitnuðu ljóðlínur á bls. 81 verður að telja óþarfa að ættfæra. Enda
munu höfundarnir hvorki hafa ætlað sór þann skáldskap til lofs né frægðar, og
þvf síður til fordæmis og fyrirmyndar öðrum!
Þeir voru á undan
sínum tíma!
Einar gamli Jochumsson
og Ingimundur Sveinsson
hittust fyrir utan „Guten-
berg“, en Ólafur Oddsson
„smellti af“ á þá úr glugga
sínum hinum megin göt-
unnar. Þessir rnenn voru
þjóðkunnir fyrir 20—30
árum. Einar var góður
hagyrðingur og skeleggur
trúboði á sína vísu, fullur
kímni. Ingimundur var
expressionískur fiðlari, en
hermdi líka eftir náttúr-
unni. Hann birti skemmti-
lega frásögn á prenti
(„Huldudrengurinn").
Báðir voru sterkir á
sviði því í listinni, sem
lærðustu menn nefna
,,burlesque“ (sbr. bls. 79
pp.).