Búnaðarrit - 01.01.1896, Blaðsíða 94

90
ur er, heldur ]aga hana með toríi til bráðabyrgða.
Hvernig sem taðið er, þegar það er tekið inn, hitnar
það og verður miklum mun harðara en þegar það er
þurkað á venjulegan hátt, en því blautara sem það er,
því rneiri og langvinnari hiti kemur optast í það. Peg-
ar það hitnar sem mest, verður það hart eins og kol
og úr því er megnasta ornunarlykt.
Það tað, sem verkað er með þessari aðferð, cr á-
litið iniklu hitameiri eldiviður en tað, sém að öllu leyti
er vei-kað úti, en tæplega mun ioga eins íijótt á því.
Til þcss að ná taðinu úr tóptinni þarf jafnan járn, haka
eða þvíiíkt verkfæri, svo fast er það.
Það mundi eíiaust mega verka tað á þann hátt, að
taka það strax við útstunguna og byrgja í tópt, eins og
að framan er sagt, en miklu hættara mun þá við, að
verkunin geti mistekizt, svo að annaðhvort hitni alls
ekki í taðinu eða hitinn verði allt of mikill. Ef menn
vildu rcyna þessa aðfcrð, þá skyldu menn varast að
fella taðið mjög þjett saman í tóptina, heldur hrófa því
óreglulega, sjer í lagi neðan til, svo loptið nái fremur
að Verka á það, því að þá má nokkurn veginn ganga
að því vísu, að í þvi hitni. En við ofmikluin hila er
cina ráðið, að byrgja sem bezt að utan fyrir áhrifum
loptsins.
Hinn helzti kostur við að hitaverka tað, er vinnu-
sparnaður. Til útstungunnar gengur sama verk, til að
kljúfa það og reisa fcr næstum því helmingi minni tími,
og til að koina því inn og hirða um tóptina gengur
miklu minna verk, hcldur en þegar taðið cr fyrst þurk-
að á þerrivelli og því síðan hlaðið saman o. s. frv.
Mestur er þó munurinn í votviðravorum, því auk þess
sem þá fer opt miklu meira vork en vanalega til að
hirða um taðið, áður en það kemst í hlaða, þá or þaö