Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1977, Blaðsíða 207

203
Det er og mange andre eksempel på at E står åleine, eg tek med
nokre av dei:
17.7 nymelom A, B, C, D, F, G; nyium ålægum E.
17.10 kennum A, B, C, D, F, G; vitum E.
18.4- 5 persom allum A, B, C, D, F, G; ællum per sum E.
18.5 uaro uaner uid A, B, C, D, F, G; vååra vanvyrda E.
18.5- 6 sett&T gerden {gærd B, D) A, B, C, D, F, G; sekta giærdin
E.
18.7 herra A, B, C, D, F, G; vantar E.
Der er ingen av dei andre versjonane som har så mange og store
avvik som E. Vi har før sett at E også språkleg skil seg sterkt ut
frå dei andre. Skrivaren av E kan såleis ha stilt seg noko fritt til
førelegget.
Elles er det D, F og G som oftast står åleine. Nedanfor følgjer
nokre eksempel på det:
17.2 miskun A, B, C, D, F; naad G; det same og 17.3.
17.3 Pæiri A, B, C, D, F; vantar G.
17.6 vuerdugir A, B, C, D, G; vyrdugher F.
17.6- 7 ådrer lerder men A, B, C, E, F, G; lærder men ådrer D.
17.7 hafa pynght peim meir A, B, C, E, F, G; pyngiæ meir pcim
D.
17.7- 8 heldar er A; helder en B, C, D, E, F; en fyr G.
18.3-4 tiundar gerdir A, B, C, E, F, G; timider vm D.
18.6-7 Magnus konongs fadurs vårs A, B, C, D, E, G; faudur
vårs magnns konong F.
18.8 stet A, B, C, E, F, G; stad D.
18.8- 9 heilagre kivkiu ret (vantar B, C, D, F) oc hennar lerdom
monnum A, B, C, D, E, F; lærdom monnum oc hæillagre
kixkiu G.
Det ser då ut til at det er dei tre eldste norske versjonane (A, B
og C) som har færrast avvik frå “standarden”. Men det treng ikkje
tyde at dei står nærmast saman. Tvert om ser det ut til at C og F
ofte går saman, eg gjev nokre eksempel (jfr. og 18.10-11 og 18.12
ovanfor):