Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1977, Síða 122
120
Veraldar saga, p. 58.3-18:
Diocletianus ok (+ me3 honum B) Maximianus Herculius våru keisarar
•xx. år. Å peira veldi var mjgk (+ godr B) biomi langa hrid, en. å ofanverflum
dggum sinran bu9u ^>eir 6fri3 kristnum m9nnum. 1 pann tima hofsk vi3a
6fri3r i Rumverjariki, ok Jsa, var mestr ofriår gu3s kristni ok lengst samfast.
Å einum månaåi våru i Rumaborg ok 1 {jorpum Joeim er par liggja til .xvii.
fnisundir manna af Hfi teknir fyT gu3s sakir. På våru pessir menn pindir-.
Gaius påfi okSebastianus, Tiburtius ok Pantaleon, Vitus ok Vincentius, Cosmas
ok Damianus ok Herasmus. Diocletianus kastaSi ni3r riki slnu ok potti
eyvitar ma3r. 1 Jjat mund do Maximianus. Maxim(in)us sonr Diocletiani
ok Maxentius sonr Maximianus (Maximiani B) k<jllu3usk keisarar ,v. dr. På
våru f>eir pindir Mareellus påfi ok Ciriacus ok Timotheus.
Inventio Grucis, HMS I, pp. 301.20-302.14:
Å ofanver3um dpgum Diocletiani gør3isk svå mikill ofriSr kristnum rnpnn-
um, at engi hefir slikr or5it um allan heim hvårki å3r né si3an. Riki hans
haf di ådr stadit med (+miklum B) bloma, pangat til er hann tok at grimmask
kristnum mgnnum, en pa3an frå glapna3i pat allt. I>å hurfu undan homnn
margar J)j63ir, Jjær er langa ævi h<jf3u Jojonat Romverjum. Af J>vl gordisk
vi3a ofriSr mikill, ok måtti Diocletianus f)å me3 engu moti einn styra J>vi
veldi sem rmdir honirni var. T6k hann {sann mann til samveldis ok 1 keisara-
d6m me3 sér, er hét Maximianus Hercul(i)us. Deir våru s!3an bå3ir enir
grimmustu vi3 kristna menn. En svå sem f>eir grpmSusk kristnum mpnnum,
svå 6x 6hly3ni manna vi5 {>å. Deir gåfu veldi ok konungdom Joeim m9nnum
er annarr hét Galerius en annarr Constantius. Galerius åtti dottur Dio-
cletiani, er Valeria hét. Constantius åtti stjupdottur Maximiani, er Theodora
hét, ok åtti hann me3 henni .vi. sonu. Eptir Diocletianum tok Maxim(in)us
son hans keisaradém, en eptir Maximianum Maxentius son hans. E>eir våru
bå3ir (+blotmenn miklir ok B) illir vi3 kristna menn. Maxim{in)us (Max-
entius B) lif di skamma stund ok vard sottdaudr.
3.1.2. De ikke-kursiverede stykker af de islandske tekster kan
bestemmes som væsentlig omredigerede og frie gengivelser af Beda-
teksten, og et nærmere slægtskab mellem dem end det fælles ophav
i Beda er det vanskeligt af få øje på i disse stykker, idet de to tekster
delvis gengiver forskellige afsnit af Beda-teksten og den verbale lig-
hed mellem dem er minimal.
3.1.3. De kursiverede stykker savner paralleller i den her trykte
latinske tekst, og indenfor dem finder vi to modsvarigheder mellem
de islandske tekster, nemlig dels den indholdsmæssige og verbale
lighed i de første kursiverede linjer om den “biomi” som kende-