Ný félagsrit - 01.01.1855, Page 125
125
III.
UM BÚNAÐARSKÓLA STOFNUN
Á ÍSLANDI.
„I vitinu er veldib fólgib, en heimskunni fylgja kunnáttu-
leysi, dábleysi og örbyrgfc“. f>etta er upphaf ræbu einnar,
seni mafeur nokkur hélt fyrir löndum sínum, þegar hann
var aÖ hvetja þá til ab taka ser fram í allskonar jar&a-
bdtum, og sýna þeim, hvab ómissandi þaÖ væri fyrir
þá, aí> afia sér greinilegrar þekkíngar á öllu því, sem
búna&inum mætti til framfara veríia í fö&urlandi þeirra.
Land þetta var eitt af þeim löndum, sem liggja all-nærri
oss, þaö er Bjaltland; liggur þab nær þvíundiröl. mæli-
stigi fyrir norban mi&jarbarhaug, og Iíkist í mörgu allmjög
föímrlandi voru. Sú öld var einusinni á Hjaltlandseyjum,
ah menn þar voru mjög daufir og afskiptalausir um allar
jarbabætur, en vildu helzt vera vi& sjó, nema rétt um
hásumartímann, þegar allur fénabur -gat gengié sjálf-
ala, og ekki þurfti um annafe ab hugsa en hirba úr honuni
málnytuna.
Hjaltlandseyjar voru um seinustu aldamót komnar í
mestu órækt fyrir trassaskap landsmanna, svo enginn al-
mennilegur mabur vildi þar vera, senr annars átti úrkosti.