Ný félagsrit - 01.01.1855, Side 160

160
KVÆDI.
Ab bíöa þess sem boöib er,
Hvort blítt svo er eba strángt,
Og hvab sem helzt a& höndum ber
Aí> hopa aldrei lángt,
En standa eins og foldgnátt fjall
f
I frerum alla stund,
Hve mörg sem um þab skruggan skall —
Sú skyldi karlmanns lund.
Til Mag. KARLS SÁVE, er hann fúr frá Höfn
til Noregs, sumariö 1853.1
„Fyrr raub fenris varra
Flugvarr konúngr sparra“,
Góbs þútti sú glebi
Grams æfi vel hæfá;
Nú rýbr enginn, þútt ángr
Öllum gnæfi meb fjöllum,
*) Mag. Karl Save er nii kennari í íslenzku og öbrnm fornmálum
Norbrlauda vib háskúlann í Uppsölum; hann er gotlenzkr
ab nppruna, og mjög málfrúbr mabr og vel ab sér í norrænu.
Vetrinn 1852—53 var hann hér í Kaopmannahöfn, og las þá
höfnndr þessara vísna meb honnm nokknr kvæbi hinna fornn
höfubskálda, og lærbi þá mart af þeim lestrum og vibræbnm
vib hann; en héban fúr hann heimleibis aptr á mibjn sumri,
og þú fyrst til Notegs, til þess ab kynna sér búkmenntir og
einknm fornfræ8a-ibju manna þar. Um þab sama leitl vorn
og Frakkar og Englendíngar ab flækjast nanbugir inn í stríb
þab vib Kússa, sem þeir líka síban hafa farib svo löbrmauu-
lega í, ab flestum mnn nú vera farib ab leibast „þúf þetta“;
sannast þab því og enn, ab nú ern ei þeir sem lóndnm rába
eba þjúbmálnm stýra svo einbeittir né útranbir lengr sem þá
er Eiríkr jarl síbyrbi Barbanum vib Orminn lánga forbum.