Andvari - 01.01.1888, Qupperneq 89

71
Reykjanesi. Frá pví 6. september 1773 til ársloka 1774
fengust par 75 tunnur, 1775 128 tunnur, og frá árs-
byrjun 1776 til 13. júní s. á. 92 tunnur. Magnús von-
ar pó, að menn geti fengið par 325 tunnur salttunnur
á ári'. Saltið var ágætt og reyndist vel bæði við fisk-
söltun og kjötsöltun. Af pessari skýrslu er pað auðséð,
að pað gæti engan veginn borgað sig að brenna par
salt með peim saltprísum, sem nú eru.
Arið 1776 kom Walther enn pá eiuu sinni til Is-
lands til pess að gera uppástungur um saltverkið, svo
pað yrði aukið og gjört sem fullkomnast. Ari seinna
var par byggt nýtt íbúðarhús fyrir vinnumenn og efnið
í pað tekið úr hinum eldri suðuhúsum, sem póttu of
lítil og óhentug; pá var keyptur stór bátur til flutninga,
sleði og ýmislegt fleira. Ivonungur keypti jörðina
Reykjarfjörð í makaskiptum fyrir Auðkúlu og Birnustaði,
eu Jón sýslumaður Arnórsson fékk ábúð á jörðinni með
vanalegum leigumáia; átti hann að hafa eptirlit ineð
salthrennslunni. og var pví lientugast að hann byggi
par í nánd. Uppástungur Walthers voru nú lagðar fyrir
námuráðið í Kaupmannahöfn, og féllst pað í alla staði
á ákvarðanir hans; síðan voru tilbúnar ýmsar vélar, er
nota skyldi við saltbrennsluna, t. d. vatnsvél til pess að
pumpa sjóinn upp í pönnurnar o. m. fl. Vorið 1778
voru vélarnar sendar til Reykjarfjarðar, og með skipinu
voru smiðir og vélameistari, er átti að setja verkfærin
saman. Nu var ákveðið, að bj'ggja skyldi ö!l húsin úr
múrsteini eða íslenzku grjóti, af pví viður fúnaði of fljótt
í liveragufunum; samningur var gjörður við kaupinenn
á verzlunarstöðum vestra um kaúp og flutning á salt-
inu; áttu peir að fá hverja tunnu (10 sk.) fyrir 2 rd.1 2
Arangurinn af öllu pessu varð lítill eða enginn; salt-
1) Magnus Kotilsson: Islandske Maanodstidender. Juli 1776,
bls. 157—166.
2) Jón Eiríksson í í'ormála fvrir ferðabók Olavíusar bls.
172-175.
L