Andvari - 01.01.1888, Síða 208

190
og fæðíngarstaðirnir jrrði oftlega eingöngu undir kasti
komnir. Fyrir pessi annes kefir jiú löggjafinn leitazt
við að sigla. J>au afbrigði frá aðalreglunni, sem lög-
gjafiun liugsar sér, eru pessi: Svo get-r fiægiega að fiorið.
að kona manns skreppi lieiman að frá sér í annan firepp
til að finna vinkonu sína. eðr fari pangað einhverja
skyndiför 1 sínum erindum, og verði léttari j-á ferðinni,
í kynnisleitinni eðr stundardvölinni»; en á meðan sitr
faðirinn heima kyrr á lögfieimili sínu og konunnar.
Einmitt af pví að löggjafinn fiugsar sér, að eiginmaðr-
inn siti fieima kyrr á lögheimili beggja foreldranna, eðr
pó hafi eigi annað lögfieimili en lcona hans, segirhann,
»að sé maðrinn skilgetinn, skuli svo á líta sem fiann sé
»par í fireppi fæddr, er faðir fians átti fast lögfieimili á
»fæðíngardegi hans», ella yrði ákvæðið fiér um »lögfieimili
fóðurins“ ósamrýmilegt við ákvæði aðalreglunnar réttá
undan um »fieimili og löglegt fastaðsetr foreldranna",
svo vér fengim tvö ósamrýmileg ákvæði eðr pó tvær
næsta mismunandi aðalreglur um sama málefni eðr at-
fiurð. En slíkt er eigi ætlandi löggjafanum, sízt að ó-
pörfu. . Eyrir pví verð eg að álíta, að »lögheimili föður-
ins» sé fiér alveg sömu merkíngar sem »lögfieimili for-
eldranna», svo eigi verði tveir tígulkóngar í sömu spil-
unum.
J>essu næst fiugsar löggjafinn sér tvö önnur afvik
af aðalreglunni. í fiáðum pessum afviksdæmum er kon-
an enn á ferð og verðr léttari. En í fyrra dæminu af
péssum tveim er svo að ráða sem vistartími fiennar og
eiginmannsins sé á enda, og pau eigi jafnvel ekki fast
lögheimili til að fara, með pví að pá er látið ráða
sveitfesti mannsins, pað lögfieimili foreldranna, er pau áttu
»næst fyrir■ fæðíngardaginn*. En í síðara dæminu verðr
konan léttari á leið foreldranna 1 vistiua eðr til lög-
fieimilis síus, með pví að pá »kemr til greina staðr sá,
»er foreldrar manns fiafa vistazt til sem fijú». Eleiri
frávik frá aðalreglunni tekr löggjafinn eigi fram. Ilann