Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1950, Page 242
240
ari, denn sie stellt eine urteilende Bemerkung der Verfasser dar. Und
ebenso der vorerwåhnte anschlieBende Vergleich (der zweite!): eodem
modo deceptus, quo et avus ejus Haraldus in Anglia — mep pvi at i
fyrsto gekk lionom mep vildom sem Haraldi, foporfepr hans, er hann
feli d Englandi, drogo hann til liflåts ok in somo svik (51,2). Aber
ebenso ist zu beachten, daB die wortliche Formulierung dabei keineswegs
identisch ist. Und nun wird Agr. viel ausfiihrlicher. Der Kernvorgang
wird dabei durch Th. gedeckt, wobei der betr. Wortlaut åhnlich und
z. T. sogar identisch bleibt. Man vgl.: Hybernienses vero collecta omni
multitudine ... reditum ad naves intercipiunt . . . regem Magnum pro-
sternunt. Pars exercitus cum illo occubuit, ceteri utcunque ad naves
remeant mit: Irir somnopo å mot Mognusi konungi ovigiom her ... li pit
kom å mipal peira ok skipanna ... ok feli i pessi Mognus konungr ok
mikit lip mep honom . .. såtti hann [Ftpkupr] på ok pat lip annat, sem
undan komsk, til skipa (51,2—5). Die Zufiigungen parati pro patria
mori und hostes strenue invadunt sind klassisch-lateinischer Stil, folglich
Th.s Hånd. Aber nun ist es ganz klar, daB es nicht Agr. ist, das diese
Parallelsatze aus Th. entlehnt und mit Zusåtzen „aus abweichender
Quelle“ aufgefullt hat297, — denn Agr.s Darstellung ist ein unteilbares
Ganzes — sondern Th. hat einen die Hauptziige richtig wiedergebenden
Auszug hergestellt, und zwar ganz of fenbar aus einem Text, der mit dem
des Agr. weitgehend identisch ist. Moglich ist dabei, daB die Schilderung
von der Riistung des Magnus und der Fail Eyvind Finnssohns sowie
die (spatere) Ehrung Vidkunns und die Notiz fiber Myriartak u. U. ge-
fehlt haben konnten, kaum aber die Rolle Vidkunns, da sie mit dem
Riickzug eng verbunden ist 298. Beachtet man auBerdem das Vorhanden-
sein gleicher, urteilender Bemerkungen, so scheinen die Verhåltnisse hier
so zu liegen, daB man von einem vorausgehenden Verfasser sprechen
mochte, den sowohl Th. wie Agr. benutzt haben299.
207 Storm, Monum. z. St. —■ Sie ist ja gar nicht abweichend, sondern nur aus-
fiihrlicher!
295 Damit deckt sich, dafi in der Ålteren Mork. Eystein ganz fehit, Vidkunn
dagegen, wenn auch weniger betont, erwahnt ist (Indrebo, Edda 17, S. 32). Beider
Hervortreten im Agr. kann man dann mit Indrebo Agr.s Thronder Tradition
(gegeniiber Th. und Ålt. Mork.) zuschreiben.
299 Diese SchluBfolgerung deckt sich weithin mit K. Maurers Annahme, Ausdr.
(Anm. 28) S. 636 f. und 638 oben, einer unseren Texten vorausliegenden Spezial-
geschichte fur Magnus und seine Sohne, die nicht nur von Agr. und Th. (der einen
kiirzeren Auszug daraus hergestellt håbe), sondern auch von Fgsk. und Hskr. be-