Bibliotheca Arnamagnæana. Supplementum - 01.06.2013, Blaðsíða 148
120
Ortografi
for /m/ (i former hvor det efter (m) f^lgende er forkor-
tet). Brugen begrænser sig næsten helt til former af maðr
(ca. X 175),1 fx maðr ‘m’ 1IVI7 og ‘m’ 13V40, maðrinn ‘Miq’
IOVI3, manni ‘m’ 16V27 og mgnnum ‘m’ 1715, og sammen-
sætninger hermed x 50, fx fiskimannz ‘pifciM’ I7ri2, birð-
maðr ‘hirþM’ 17V7 og vildarmenn ‘viIIö’Im’ 1012—3. Derud-
over finder man propriumformerne Finnmgrk ‘pin-ivi’ 17VH
og Magnús ‘(.)m.’ x 4, fx 13V14, samt verbalformen málti
‘m.’ 13V5.
4-3-2-39 <n>
(A) (n) forekommer knap 10.500 gange i A og anvendes i fpl-
gende funktioner:2
for /n/ (ca. X 10.325), fx i app. augun ‘ajgon’ 3119, bffndr
‘benðr’ 3V34, dreng ‘ðreng’ 4VI7, fríðenda ‘þþinða’ 6V36,
fgruneyti ‘þneýti’ 7r8, megni ‘megm’ 3016 og norðmenn
‘norþm’ 2OV51.
for /nn/ (x 9), fx i prop. Eysteinn ‘eýflein’ 19V23 og app.
jólaaptann ‘íola aptan’ 36V40 og svangann ‘fvangan’
36n6 (poet.).
for /nd/ (x 3) i prop. Þrdndheimi ‘þnbeíe’ 27V56 og
34V47—48 og ‘þnheime’ 28139.
for /hn/ (x 1) i præt. part. hniginn ‘mgirj’ U24.
(hn) for /hn/ (x 35), se afsnit 4.3.2.23.
fnn) for /nn/ (x 6) ved linjeskift i prop. Þrdndheims-
mynni ‘þnðhelfmýn|m’ 34^8—39, app. gunni ‘gvn|m’
33V45—46 og vinnur ‘vin|nor’ 19V41—42, vb. banna
‘ban|na’ 20139—40, brunnu ‘brvn|no’ 34115—16 og
præt. part. bannat ‘ban|nat’ 3IV41—42.
(rjn) for /nn/ (x 1) i app. minnum ‘miqnö’ 18V52.
(rra) for /nn/ (x 3) ved linjeskift i app. austmanmnn ‘a>ft-
maN|niN’ 32V28—29 og hrísrunni ‘hfrvN|ni’ 37^54*55
samt adv. þannug ‘þaN|noc’ 2819—10.
(-n) for /nn/ (x 3) i app. konungsstofunni ‘kfílopvni’
8150, skipabrennunni ‘fcipa breNÖm’ 37V32 og stofunni
‘ftopö]m’ 7r44-45.
(ng) for /gn/ (x 1), jf. afsnit 4.3.2.20.
Tre gange synes (n) anvendt for /nn/ i pron. sinnar
‘firiar’ 3156, adj. kunnigt ‘Kvnict’ 1138 og art. enn ‘en’ U35,
men eksemplerne er noget utydelige, hvorfor det ikke kan
11 et enkelt af disse eksempler, dativformen mpnnum ‘mm’ 14V26, kan
funktionen principielt ikke fastslás. Der er rimeligvis tale om en paral-
lel til eksempelvis lck’, hvor de to (k)-er tilsammen indikerer pluralis,
men man kan teoretisk ogsá opfatte det andet ^m) som repræsente-
rende dativendelsens udlydende /m/.
21 45 tilfælde kan funktionen principielt ikke fastslás, da (n) forudgás
af en kontraktion, fx i appellativformerne almenning ‘almnmg’ 8V29,
fjplmenni ‘plolmnl, 22r22 og mennina ‘mmna’ 3OV29, adjektivformen
fjplmennari ‘flolmnarl, 37V31 og adv. þannug ‘þnoc’ 2vio.
udelukkes at der i stedet er tale om (rj). Det samme má si-
ges om det enkeltstáende eventuelle eksempel pá (n) for
/n/ i app. vandráða ‘vanðreþa’ IV49.
I B forekommer (n) godt 3700 gange og anvendes i fpl- (B)
gende funktioner:3
for /n/ (ca. x 3025), fx i app. bjarndýrit ‘biarnðyrit’
10V25, bfínum ‘benö’ IU23, eggjan ‘eGian’ 1312, ein-
rœði ‘em reþi’ 13V42, fingrgull ‘pmgr gull’ 14126 oggnýr
‘gnýr’ 16V31.
for /nn/ (ca. x 160), fx i prop. Eysteinn ‘Eýftein’ 12^31,
app. beinann ‘beman’ i6r26, ferðarinnar ‘þþinar’ iov6
og innsigli ‘ínfigh’ 17V2 samt pron. þann ‘þan’ IU36.
(hn) for /hn/ (x 6), se afsnit 4.3.2.23.
(nn) for /nn/ (x 63), fx i app. dnni ‘ánm’ 15V5, ggtunnar
‘gartunnar’ 15126 og mgnnum ‘rmunnö’ 10V34, samt vb.
kann ‘kann’ 14113 ogynnim ‘ynní’ 12V38.
(nn) for /n/ (x 2) i prop. Amórr ‘arnno2r’ 13121 og app.
segllaunin ‘fegl lamnin’ 12144.
(n) for /nn/ (ca. x 375) i app. bfiinn ‘beiii’ IH27, erminni
‘ermtni’ IIVI7, fnnferðina ‘pinþ|þma’ 16141—42, kyrtil-
inn ‘kyrtilhn’ 11VI5 og menn ‘men’ 1OV24.
(n) for /n/ (x 11) i app. bgrnin ‘bairmn’ i6ri2, hirð-
ina ‘hirþina’ 15V29, hgllin ‘hailbn’ 10114, kváðin ‘qþin’
16113, grn ‘ærn’ 17114, segllaunin ‘fegl lainnm’ 12144 °g
vdpn ‘vapii’ UV36 samt pron. sín ‘fifi’ X 4, fx lino.
(~n) for /nn/ (x 3) i app. dalsbrúninni ‘ðalfibrvnlni’
14V48, adj. minni ‘mim’ 12V21 og vb. kynni ‘kým’ I2r8.
(n~) for /nn/ (x 2) i num. annan ‘anáq’ 12144 °g idv.
þannig ‘þanlg’ 12151.
(n) for /nn/ (x 19), fx i app. eyjarinnar ‘eýiarinar’ I2r39,
kunnustu ‘kunofto’ 10V26, munn 'mun’ UV45 og vatn-
anna ‘vatnana’ 1IV46 samt pron. þinn ‘þín’ 13137.
(n) for /n/ (x 1) i konj. en ‘En’ I4r2i.
(ng) for /gn/ (x 2), se afsnit 4.3.2.20.
Af særlig tvivlsomme tilfælde kan nævnes propriumfor-
men Ein(d)riða ‘einraþa’ 1004 og appellativformen jarð-
imar ‘íarþinar’ I4r22.
31 godt 30 tilfælde kan funktionen principielt ikke bestemmes, oftest
fordi det umiddelbart forudgáende er kontraheret, jf fx appellativfor-
merne hendi ‘hnði’ 10V30 og kvenna ‘qna’ 13V26 samt pronominalfor-
merne annan ‘anij, 13V9, hennar ‘hnar’ iiv26 og henni ‘hm’ iiv22.
4.3.2.39