Búfræðingurinn - 01.01.1943, Page 133
BÚF IíÆÐINGURINN
131
Hólar í Hjaltadal um 1890.
í tið séra Benedikts Vigfússonar — og líklega Jóns sonar
hans — hafði eldamennska öll farið fram i gamla eldhúsinu,
en þetta nýja eldhús þá verið svefnherbergi pilta, með lok-
rekkjum. Heyrði ég smáskrítlu í sambandi við það: Séra
Benedikt prófastur hafði orð á sér fyrir að vera sérlega at-
hugull og siðavandur. Sagt var, að á kvöldin, um og eftir
háttatíma, hefði hann oft farið með ljós uin allan bæinn, til
að vita hvort allt væri i réttu lagi. Var þá einnig lilið í lok-
rekkjur piltanna og þess gætt, að hvorki væri þar of eða van.
Einn vinnumannanna hét Guðmundur. Vill þá svo til, að þeg-
Ar prófastur gætir i rekkju hans, virðist þar nokkru ofaukið.
„Hvað er þetta, Guðmundur“ segir hann, noltkuð livatskeyt-
lega — „hefurðu kvenmann i rúininu hjá þér?“ „O, lio ho,“
stamaði Guðmundur, „það á að verða meira úr því, prófastur
góður.“ —- Ekki er þess getið, hverjar frekari ráðstafanir
prófastur hafi gert, en sagt var, að Guðmundur liefði trúlega
efnt loforð sitt og kvænzt þessum rekkjunaut sinum.
Uppi á loftinu við framgaflinn var herbergi, 7—8 álna