Búfræðingurinn - 01.01.1943, Qupperneq 136

134
B Ú F RÆÐING U.R I N N
ingur sem yfirmaður. Sennilega verður það hlutverk margra
ykkar að segja fyrir verkum, annað livort sem liúshændur
eða sem verkstjórar fyrir aðra. En góð verkstjórn er list,
sem krefst verklegrar kunnáttu og andlegs þroska. Verlc-
stjórinn þarf að skilja skapferli manna sinna og stjórna sínu
eigin geði. Hann þarf að vera ákveðinn, en þó sanngjarn,
strangur, en þó nærgætinn, alvörugefinn og þó glaölyndur,
athugull, en ekki hnýsinn. -— Iiann þarf sjálfur að kunna til
hlítar að framkvæma það verk, sem á að vinna. Hann þarf
að segja fyrir með fáum orðum en skýrum. Ekki er vert
fyrir hann að temja sér valdsmanns tón eða sífellt að gefa í
skyn vald sitt og yfirburði. Hann þarf að vera yfirlætislaus
og góðlátlegur, láta sérhvern finna, að traust sé til hans
horið, þola súrt og sætt með sínum mönnum, leysa úr vand-
kvæðum þeirra eftir föngum og taka þátt í samræðuin þeirra
og gleðskap á frístundum . . . “
Á þessa leið fórust Hermanni skólastjóra ótalsinnum orð.
Eru þau tekin eftir 50 ára gömlum minnisblöðuin mínum, og
lýsa þau manninum að nokkru.
Venjulegur vinnutími, vor og liaust, var 11 stundir á dag.
Klukkan 7 klæddust menn, og til vinnu var farið kl. 8. Var
þá lokið morgunverði. Þótti sumum það í fyrra lagi og sögðu,
að lystin væri þá tæplega vöknuð. En þessi tilhögun var talin
notadrýgst fyrir vinnubrögðin. Þá var unnið til kl. að ganga
12. Var þá drukkið kaffi; síðan unnið til kl. 2, var þá borð-
aður miðdegisverður og til þess tekin klukkutíma hvíld,
síðan unnið til Id. 8. Þá var borðað og Iivílzt og lifað eins
og hvern lysti. En kl. 11 áttu allir að vera gengnir til rekkju.
Á þessu urðu vitanlega nokkrar breytingar í sambandi við
skepnuliirðingu, ferðalög o. fl.
Mjólkurráð voru mikil árið um kring. Mylkar lcýr voru 14—•
16, og mjólkuðu þær jafnan fremur vel. Að suinrinu voru
hátt á annað hundrað ær í lcví.. Var þá mikil sinjör- og skyr-
gerð, eitthvað lílils liáttar var og gert af ostum. Mjólkur-
maturinn var aðalfæðan, ásamt kjöti og slátri og dálitlu af
fiski. Rengi og sporður af hvölum var og keypt frá Vest-
fjörðum, soðið, súrsað og borðað. Þótti okkur það þinn bezti
réttur, einkum i hitum á sumrin. Kjöt og smjör var alltaf
skammtað, að öðru leyti var framreiðslan ekki takmörkuð.
Á kvöldin var ei annað borðað en skyrhræringur og mjólk.