Búfræðingurinn - 01.01.1943, Page 172
170
BÚ F RÆÐINGURINN
ern þeir allt of inargir, er ekkert gera eða reyna til að auka
eðliskosti fjárins. Nauðsyn krefur, að hér sé róið á bæði horð
— og róið af kappi. Kröfur þær, er kjötinarkaðurinn gerir,
munu verða — og eiga að verða -—• æ harðari. Fóðrun hinna
lélegri einstaklinga í hverri hjörð — þeirra, sem litlar og
iélegar afurðir gefa — verður æ dýrari.
Flestir geta hætt fé sitt til verulegra muna án þess að leila
út fyrir eigin fjárstofn til fanga. En þó er fyrsta boðorðið
þetta, að kunna full skil á ætterni sérhvers einstaklings. Er
það hægur vandi, og ætti hver einasti fjáreigandi að telja slikt
sjálfsagðan hlut. — Oft getur þó náðst skjótari árangur og
betri með því að fá að kyngóða einstaklinga, er búnir séu
þeim kostum, er heimaféð skortir helzt. Fyrir því ættu fjár-
ræktarbú að vera svo mörg og dreifð, að allir þeir, er sauð-
fjárrækt stunda, mættu eiga þess kost, að ná til þeirra með
hægu móti. Er það Búnaðarþings og Búnaðarfélags íslands
að hlutast til um þetta mál. Verður eigi að óreyndu ætlað,
að þessar mikilsverðu stofnanir bændanna sjálfra bresti
skilning á því, hversu rík þörf er hér fyrir hendi — né held-
ur eindreginn vilja til úrbóta, eftir því sem orka lælur til.