Búfræðingurinn - 01.01.1943, Qupperneq 174

172
BÚFRÆÐINGURINN
Niðurstaða þessara hugleiðinga hefur því orðið sú, að hest-
arnir verði að komast undir inat og flokkun óvilhallra
manna, hliðstætt öðrum framleiðsluvörum.
En það má öllum vera Ijóst, að sitthvað er að dæma dauða
hluti eða skynibornar ómálga verur. Sá er dæma skal hest,
v'erður að kynnast honum af eigin raun, jafnt líkamlegu
listfengi hans sem andlegu atgervi.
í annan stað má nefna, að á sama tíma og hrossaeign hef-
ur aukizt, hefur þeim mönnum stöðugt fækkað, sem taka
að sér að temja hesta. Mun það öllu fremur stafa af því, hvað
flestir eru nú störfum hlaðnir vegna fólksfæðar í sveitunum
en hinu, að mönnum sé óljúfara nú en áður að fást við bald-
inn fola. Ef til vill ræður þar nokkru um, að tamning hesta
hefur löngum verið illa launað starf, bæði í orðum og aur-
um. En hvað sem því lfður er staðreyndin sú, að bændum
vinnst ekki tími til að temja liesta sína, og mjög miklir örð-
ugleikar á að fá aðra til þess. Ganga því folar óbandaðir
lengur en æskilegt má telja, og verða því aldrei það, sem þeir
ella gætu orðið, ef hlotið hefðu hóflega þjálfun á bezta
þroskaskeiði.
í þriðja lagi er það álit ýmsra, að með slíku mati, sem
að framan greinir, fengist nokkurt yfirlit um, af livaða kynj-
um flestir góðir einstaklingar koma. Yrði sú reynsla, sein
þannig fengist, leiðarvísir í lirossaræktinni þegar fram liðu
stundir. Þótt hrossasýningar séu nauðsynlegar sem einn Jiátt-
ur i ræktunarstarfinu, þá verður að viðurkenna þann stóra
galla, að dóinendum er að mestu hulið stærsta atriðið, sem
er skapgerð hvers einstaklings. Ef hægt væri að leysa þann
vanda að nokkru eða öllu leyti, væri þvi stórt spor stigið i
rétta átt.
Öll þessi þrjú höfuðatriði hugðust Skagfirðingar að leysa
í einu sameiginlegu átaki innan vébanda Búnaðarsauibands
Skagfirðinga með því að stofna og reka tamningastöð.
Til starfans voru ráðnir þrír menn, sem allir höfðu getið
sér hinn bezta orðstir sem tamningamenn. FZn auk þess
skyldi ráðunautur B.s.S. annast aðalumsjá stöðvarinanr.
Stöðinni var valinn staður á framhluta Borgareyjar, sem er
hluti af beitilandi jarðarinnar Egg í Hegranesi. Eyjan er um-
skorin af Héraðsvötnum á alla vegu, í miðju undirlendi