Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1994, Page 49
Hvað er Guð?
Þegar við tölum um upprisuna, erum við ekki lengur að tala um
rabbínan unga, Jesjúa ben-Jósef, heldur um það sem táknað er með
latneska orðinu mysterium, og er notað um undrið sem á sér stað í
messunni, leyndardóminn mikla, hið ósegjanlega, er efnin breytast í líkama
og blóð Jesú Krists.
Við erum þá að tala um Krist, um þann sem á grísku var nefndur
Kyrios Christos Pantokrator, Kristur veraldardrottinn. Það er sá Kristur
sem Nína Tryggvadóttir mótaði á kórvegg Skálholtskirkju. Hann sem er
allt í öllu.
Um þennan sannleika hins upprisna Krists er fjallað í tónum og sálm-
um, í ritningarorðum og bænum, í lofgjörð og tilbeiðslu, í kvöldbæn bams-
ins jafnt sem í heilagri messu. Og allt er þetta á málfari listanna og ljóðsins
og tónanna. — Og þannig er einnig málfar helgra ritninga. Sá skilningur er
lykillinn að þeim.
— í guðfræðinni (trúfræðinni) reynum við hins vegar að fjalla um
þessa hluti út frá innra samhengi þeirra, þ.e. hinum innri rökum hinna
hinstu leyndardóma. Og þess vegna er óhjákvæmilegt að beita málfari
rökhyggjunnar. En af því stafar vandi og þverstæða guðfræðinnar. Mín
tillaga í málinu er raunar sú, að leggja beri stund á það sem ég nefni
málfarslega guðfrœði. Með því á ég við rannsókn trúarlegra texta, einkum
ritninganna, sem beinist að því að fmna innri rök þeirra í málfarslegri
tjáningu, jafnvel sem „language game.“ Er það höfuðviðfangsefni mitt og
aðaláhugamál.
47