Hugur - 01.01.2012, Blaðsíða 159

Vændiskonur og lagskonur í efri stéttum 159
og húsbónda fikrar hún sig yfir í þrældóm sem getur ekki verið eins niðurlægj-
andi að hennar mati og lætur sig dreyma um meiri hamingju. Auk þess eru konur
í þjónustustörfum mjög oft konur sem hafa slitið öll tengsl við æskuheimili sitt;
talið er að um 80% vændiskvenna í París komi frá landsbyggðinni eða úr sveit.
Nálægð við fjölskyldu og áhyggjur af eigin orðstír koma í veg fyrir að kona leggi
fyrir sig starf sem almennt er litið niður á. En þegar hún hverfur í fjöldann í
borginni og er ekki lengur hluti af samfélaginu sem hún áður tilheyrði, þá verður
háleit hugmynd um „siðgæði“ ekki lengur hindrun. Á meðan millistéttin varpar
óæskilegri bannhelgi yfir kynmök fólks, sér í lagi hvað meydóminn varðar, þá
virðast samfélög bænda og verkamanna líta á þessi sömu mál sem eitthvað létt-
vægt. Margar rannsóknir renna stoðum undir þetta: mikill fjöldi ungra stúlkna
lætur afmeyja sig af þeim fyrsta sem þær hitta og finnst í framhaldinu eðlilegt að
gefa sig þeim næsta sem á vegi þeirra verður. Í rannsókn sem hundrað vændiskon-
ur tóku þátt í aflaði dr. Bizard eftirfarandi niðurstaðna: ein hafði verið afmeyjuð
11 ára gömul, tvær 12 ára gamlar, tvær 13 ára, sex 14 ára, sjö 15 ára, tuttugu og ein 16
ára, nítján 17 ára, sautján 18 ára, sex 19 ára og hinar eftir að þær voru orðnar 21 árs
gamlar. Um 5% þeirra hafði því verið nauðgað fyrir kynþroskaaldurinn. Meira en
helmingur þeirra sagðist hafa gefið sig á vald vegna ástar, hinar höfðu veitt sam-
þykki sitt vegna fáfræði. Fyrsti flagarinn er oft ungur. Oftast er um að ræða sam-
verkamann, samstarfsmann á skrifstofu eða æskuvin. Síðan koma hermennirnir,
verkstjórarnir, herbergisþjónarnir og námsmennirnir. Listi dr. Bizards hafði meðal
annars að geyma tvo lögfræðinga, einn arkitekt, einn lækni og einn lyfjafræðing.
Ólíkt því sem almannarómur vill meina er það tiltölulega sjaldgæft að það sé
sjálfur yfirmaðurinn sem sé í hlutverki þessa upphafsmanns, en oft er það sonur
hans eða frændi eða einn af vinum hans. Í rannsókn sinni bendir Commenge á
að fjörutíu og fimm ungar stúlkur á aldrinum 12 til 17 ára hafi verið afmeyjaðar af
óþekktum karlmönnum sem þær hefðu síðan aldrei séð aftur. Þær höfðu þýðst þá
af áhugaleysi og höfðu enga ánægju af. Meðal annars hefur dr. Bizard sérstaklega
bent á þessi tilvik:
Ungfrú G. frá Bordeaux, á leiðinni heim úr klaustri 18 ára gömul, lætur
til leiðast af forvitni og án þess að gruna að eitthvað slæmt byggi að baki,
að fara inn í hjólhýsi þar sem hún er afmeyjuð af óþekktum torgsala.
Barn 13 ára að aldri þýðist án umhugsunar mann sem hún hafði mætt úti
á götu, hún þekkir hann ekki og mun aldrei sjá hann aftur.
M. segir okkur orðrétt að hún hafi verið afmeyjuð 17 ára að aldri, af ungum
manni sem hún þekkti ekki … Hún lét til leiðast af einskærri fáfræði.
R. er afmeyjuð 17 og hálfs árs gömul af ungum manni sem hún hafði
aldrei séð áður og sem hún hitti af tilviljun hjá lækni í nágrenninu. Hún
hafði verið send til að sækja lækninn vegna veikrar systur sinnar, ungi
maðurinn bauðst til að keyra hana til baka svo hún yrði fljótari heim en
þegar til kom skildi hann hana eftir úti á götu eftir að hafa lokið sér af.
B. er afmeyjuð 15 og hálfs árs gömul „án þess að gera sér grein fyrir hvað