Hugur - 01.01.2012, Síða 174

174 Simone de Beauvoir
Það veltur á persónuleika konunnar hvort hún rekur fyrirtæki sitt með varúð eða
af dirfsku. Ein upplifir ánægju húsmóðurinnar sem brýtur fallegt lín saman til
að leggja í skápinn, hin uppfyllir ævintýraþrá. Ýmist leggur konan áherslu á að
halda aðstæðum sem sífellt er ógnað í jafnvægi og stundum mistekst það. Ýmist
byggir hún upp orðstír sinn endalaust, líkt og Babelsturn sem stefnt er árangurs-
laust til himins. Sumar sem blanda eigin ánægju saman við aðrar athafnir virka
sem alvöru ævintýrakonur: þær eru njósnarar, líkt og Mata Hari, eða leyniþjón-
ustukvendi. Þær hafa venjulega ekki frumkvæðið, þær eru öllu heldur verkfæri í
höndum karlmanna. En þegar á heildina er litið á framkoma lagskonunnar sér
hliðstæðu í framkomu ævintýramannsins; eins og hann er hún iðulega á mörkum
þess að vera alvörugefin og ævintýragjörn; hún stefnir að áþreifanlegum verðmæt-
um, peningum og frægð. En leiðin að því markmiði er henni jafnverðmæt og
verðmætin sjálf. Og að lokum er það hinn persónulegi ávinningur sem hefur mest
gildi í hennar augum. Hún réttlætir þessa einstaklingshyggju með meira og minna
kerfis bundinni tómhyggju, en upplifir þeim mun meira á eigin skinni og með
sama sannfæringarkrafti hvað hún ber mikinn kala til karlmanna og sér óvini í
öðrum konum. Ef hún er nógu gáfuð til þess að finna hjá sér þörf til siðferðilegrar
réttlætingar, mun hún vísa til nietzscheisma sem hún hefur tileinkað sér misjafn-
lega vel. Hún mun halda fram yfirburðum úrvalsliðsins yfir alþýðunni. Persóna
hennar birtist henni sem fjársjóður og tilvist hennar sem gjöf. Hún mun halda
því fram að með því að helga sig sjálfri sér sé hún að þjónusta heildina. Lífshlaup
konunnar sem helgar sig karlmanninum verður fyrir ásókn ástarinnar: Sú sem
nýtir sér karlinn reiðir sig á tilbeiðslu á sjálfri sér. Að hún skuli leggja þvílíka
áherslu á eigin dýrð er ekki einvörðungu af fjárhagslegum ástæðum, heldur leitar
hún að hápunkti sjálfsdýrkunar sinnar.
Guðrún C. Emilsdóttir þýddi