Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1903, Blaðsíða 195

195
boðið mér sína þjónustu og fylgð út á Indialand eðr heim í Frænk-
ismannaland (það er Norðurálfuna) eða hvört sem ég vil halda,
en sá fylgðamaðr, sem ég nú hefi, hefir nokkrum sinnum farið á
fjörurnar við mig um það að fá að fylgja mér allt að höfninni eðr
enn heldr út um Indiahaf til Bómbajar, eg liefi eeki tekið hann
lengra enn til borgarinnar Skiraz og eckert gjald [sic!] lofað hönum,
enn eg held eg taki liann, sé svo að hans lánardrottinn lofar, sem
á heima i Skíraz. Fáeinar gamlar myntir hefi ég keypt mér; ó-
nýtar skruddur eru hér nógar enn heldr dýrar; lærðir menn eru
hér aungvir, að kalla. Einhvörskonar mohamm.prófastr er orðinn
mér samferða, enn ecki hefir hann mjög mikið vit á lærdómi.
Ecki vissi hann neitt af ásigkomulagi hinna kristnu trúarbragða,
heldr spurði mig: Hafið þér einnig bækr í Norðurálfunni eins og
vér og vitið af guði að segja? Eg hrosti við og fór að sýna
honum bækr mínar á arab., pers. og tyrknesku etc. En siðan þá
nockrum sinnum hafði sagt mér að Norðrálfubúar væru álitnir ó-
lireinir á Persalandi, svo að einginn vildi eta það sem þeir höfðu
snert, svaraði ég: Ecki furðar mig þótt þeir séu fákunnugir og
lieimskir liér á þessari eyðimörku, þar sem þeir sjá ecki neitt til
annarra þjóða sem ágætar eru í alls konar mentum og visindum
og þeckja ecki hót til náttúrunnar og guðs handa verka, það er
allnáttúrligt af því hér kernur einginn maðr að kalla af hvörjum
þeir gætu lært góða siðu og hæfersku. Ecki móðgaðist hann
neitt af þessari hugvekju, heldr hélt til góða eptir eins og áðr
með afganginn af minu borðhaldi. Enn það geek yfir mig að
þegar ermlenzkr (armeniskr) kaupmaðr hér frá staðnum sótti mig
heim og ég fór að sýna lionum Nýa Test. og aðrar bækr á erm-
lenzku, sagði prófastrinn við hann: Æ! hafið þér og svo bókstafa
skrift? og lesið líka guðspjallið (þ. e. nýja Testum.)? Þessi staðr
er sá stærsti á Persalandi, en ecki liefi eg fundið hér mikið, sem
er vert að skoða eða skrifa um, tvö slot eru hér eptir Abbaz
kon. inn mikla og tvær muhamm. kirkjur stórar og dáfallegar enn
heldr lágar, enn landið allt í kring líkt Skildinganess melnum.
Fólkit er hér einnig æði líkt Islenzkum, gáfumenn miklir, marg-
ir góðhjartaðir og staðfastir og hugprúðir, hefðu þeir betristjórn,
nockurra ára frið og hentugleika til að sjá aðrar þjóðir mundu
þeir bráðlega verða líkir Norðálfubúum. Þeir eru einnig mjög
líkir Islenzkum í andlitsbragði, enn þeir eru nú scm stendur mjög
ótryggvir helzt við kristna, grobbnir og drambsamir og óvenju for-
vitnir og álíta sig og sitt föðurland fyrir það bezta undir sólinni,
hér eru einnig nógir ræningjar sér i lagi á sunnanverðu landinu