Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1903, Page 45

45
maður í trúarefnum og einbeittur pólitískur framsóknar-
maður. Napóleon er að vísu uppáhaldshetja hans í
skáldskapnum, en jafnframt fitinur hann það köllun sina
að vera skáld þjóðarinnar og leiðtogi lýðsins; og meira
— hann vill taka að sér málstað mannkynsins og færir
út verksvið skáldskapar sins; hugsjónalíf hans verður há-
leitara,
1841 var hann kjörinn félagi akademíisins frakk-
neska og 1845 varð hann »pair*2. Utanlandsferðir fór
hann allmargar; á einni þeirra er hann var staddur á
Spáni fékk hann þá sorgarfregn, að Leopoldina eizta
dóttir hans nýgift hafði druknað með manni * sinunt á
skemtisiglingu; varð hann þá heim að hverfa; líkin fund-
ust rekin á land og láu í faðmlögum; lagðist það mót-
læti mjög þungt á hann eins og sjá má af kvæðurn hans.
Eftir febrúnr-bvltinguna 1848 var hann kosinn á hið
stjórnskipandi þjóðþing (Constituante) og kom þar fyrst
fram sem hóflátur þjóðveldismaður, en snerist brátt i flokk
með áköfustu vinstrimönnum; þingræðumaður var hann
ágætur og hélt tölur í öllum helztu málum, sérstaklega
var hann harðskeyttur andmælandi klerkdómsins kaþólska
og pápiskrar barnauppfræðingar. Dró alttilþessað hann
gerðist rammur mótstöðumaður Loðvíks Napóleons. Hafði
hanti i fyrstu stutt hann til forsetakosningar af því að
hann treysti á drengskap hans, en þegar L. N. sveik von-
ir hans, þá varð hann svarinn óvinur hans. Og er L. N.
gerði stjórnlagarofið 2 des. 1851, sendi V. Hugo út á-
skorun til almennrar uppreisnar og var hans nafn því
sett meðal hinna efstu á útlaga-skránni. Fór hann þá úr
landi til Belgíu og samdi í Briissel hið heiftuga flugrit
»Napoleon le petit* (Napoleon hinn litli) gegn Loðvik Na-
2) Efri deildar falltrúi, konungkjörinn, eftir þáverandi stjórn-
háttum; sú deild var þá öll konungkjörin.