Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1903, Síða 105

105
dæmum og læra þar um 3 ára tíma, og verður að kreíjast
hins sama af íslenzkum plöntunarmönnum.
Það er svo sem auðvitað, að skógmálið muni útheimta afar-
mikiðfé, bæði að koma því í gang og vinna að framkvæmdum
þess; en það er algild regla, að þar sem margir menn og
margir peningar vinna saman, þar verður að vera umboðs-
leg stjórn, ef markinu á að verða náð og kraftarnir eiga
ekki að eyðast til ónýtis. Umboðsstjórnin verður að gera
fastákveðna ætlun um störfin í heild sinni, og þarf sér-
þekkingu bæði til að gera slíka ætlun og koma henni í
framkvæmd. Forustaskógmálsinsverðuraðvera íhöndum sér-
fróðs manns, skógfræðings, sem umráð befiryfir peningunum.
Það er auðvitað hér á Islandi einsog annarstaðar, að erf-
iðleikarnir kotna í ljós þegar um peningana verður að ræða.
Einurn erfiðleika hefir mig samt stórum furðað á; það kvað
í einu vefl metnu blaði hafa verið beint aðfinslu að kaft.
Ryder fyrir það, að hann hefði útvegað peninga nokkra
hjá einstökum mönnum til stuðnings skógmálinu íslenzka,
og var svo að orðið kveðið, að hann hefði »snikt fé.«
Eg ætla als ekki að re\'na að verja Ryder, en læt mér
nægja vonina, að almennings-álitið á íslandi muni fyrirgefa
honum. En að þvi er snenir peninga til skógmálsins,
þá segi ég það fyrirfram, að skógmálið er langstætt mál.
Vilji menn hefjast handa að því, þá verða menn að halda
áfram, því láti menn staðar numið, þá er hinum fyrri
framlögum áglæ kostað. Peningana eða peningavirði eiga
sunrpart einstakir menn fram að leggja, þeir er skógi
vilja upp koma, sumpart þjóðfélagsstjórnin, til styrktar
hinum mörgu einstöku. Hversu miklu hver einstakur
vill verja í þágu málsins, þvi ræður hann auðviíað; ég
hef áður sagt, að þegar menn framleiða skóg, þá vinna
menn fyrir framtíðina, en því vil ég samt bæta við, að
hér muni eflaust fara eins og annarstaðar, að það, sem
menn vinna fyrir skógmálið, það ber eiunig beinlinis arð.