Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1903, Side 137

137
við Thorkelín á þessu ári o. fl. Þar við bættist, að alt
kansellíið, ekki sízt Örsted — og rentukammerið Hka var
orðið honum svo gersamlega frásnúið, að ég hefði aldrei
getað trúað því, ef ég ekki hefði verið heyrnarvottur að
því dags daglega.
M. St. fór líka svo ókænlega að í mörgu, að hver
maður gat eins og þreifað' á því, að allar bollaleggingar
hans miðuðu annaðhvort til vegsauka eða hagsmuna
fyrir sjálfan hann eða fáeina menn í ætt hans, sem hann
enn þá hafði mætur á. Um þessar mundir hafði hann
mikinn trúnað til mín og ég lét þar gjarnsamlega trúnað
í móti koma að svo rniklu leyti sem gjörlegt var, án
þess að láta það uppi við hann, sem ég vissi að aðrir
vildu ekki að hann fengi neina vitneskju um. En allir
þeir, er þekt hafa áleitni þess manns, munu játa að þetta hafi
ekki verið svo auðvelt. Að öðru leyti er um Magnús að
segja, að hann var lærdómsmaður mikill, iðjusemin og
framkvæmdarsemin óþreytandi. En metorðagirni og fé-
girni vóru aðalástriður hans, sem stundum leiddu hann til
hörku og fáfengilegrar smámunasemi. Hann var og mik-
ið gefinn fyrir að róa undir, en skorti lag á því sakir
ofsa og óstöðugleika og jafnframt tortrygni — að minsta
kosti á síðari árunum — og bar mjög mikið á henni
enda gagnvart mönnum, sem vóru í hans eigin flokki.
Ég ætla ekki að fara út í það að skýra ýtarlega frá
erflði því, er ég hafði við nefnd þessa eða óþægindum
þeim, er þvi vóru samfara. Nefndin byrjaði á miklum
bréfasknftum við ýmsa menn, er verið höfðu á Íslandi,
um rýmkun verzlunarinnar, tollstjórn og fl. og öll íslenzka
kaupmannastéttin hljóp upp til handa og fóta, eins og
öll hennar tímanlega velferð væri í veði. Jensen beitti sér
með fjarska ákafa til að verja hagsmuni kaupmannastéttar-
innar og átti jafnaðarlega fundi með kaupmönnunum og
spruttu af því smávegis orðadeilur og rekistefnur. Það