Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 10
fi
aö mæta á }>jóðfundi Islendínga, er Iialdast á 4. d. júliinán.
næstkoinandi í Reykjavík.
Vestiuannacyjum d;ig 28. maim. 1851.
Abcl. II. Jönsson. J. Einnrsson. M. Austmann.
Gísli Jónsson.
lil sáttasemjara ot/ meöhjálpara mr. L. Jónssonar.
Stiptamtmaðurinn anglýsti, að mál fietta hefði komið til
amtsins, og hefði það ritað sýslumanni á Vestinannaeyjum, að
Jijóðfmidurinn einn, en enginn annar, ætti um að dæina, hvort
nokkur væri liæfur fundarmaður og rettkjörinn eður ekki.
5ví næst beiddi forseti menn, að taka til forsetakosníng-
ar, með skrifuðum seölum á venjulegan liátt; en Jiegar seðlar
voru ritaðir, og liann varð þess var, að liann mumli hafa flest
atkvæði til forsetadæmis, óskaði liann, að annar skrifaranna
læsi upp seðlana, en annar ritaði atkvæði, og var j>að leyft;
kosníngin féll þannig.
Atkvæði alls 42; J>ar af hlaut amtmaður Melsteð 39 at-
kvæði; Kristján Kristjánsson 2 og kandíd. Jón Sigurðsson 1.
Forseli: Eg kann að sönnu jieiin heiðruðu jijóöfundar-
mönnum innilegar jiakkir fyrir jiað traust, er þeir hafa borið
til inín með því að kjósa mig til forseta; en eg óttast fyrir
því, að mig skorti hæði reynslu og krapta, til ;ið geta uppfyllt
svo þær skyldur, sem kosníng þessi leggur mér á lierðar, sein
eg sjálfur mundi óska, og þíngið heí'ur rétt til að krefjast.
Saint vil eg eigi liika við að takast forsetastörfin á hendur,
þar eg bæði vona, að þíngmenn inuni virða mér til vorkunar
það, sem mér kann yfir að sjást, og leiðbeina mér, }>ar sem
eg kann að skeika.
5ví næst var kosinn varaforseti, og féllu atkvæði á þá
leið; alls greidd 41 atkvæöi; þar af hlaut Kristján Krist/áns-
son 19, kandídat Jón Sigurðsson 14 og fjórirþíngmenn aðrir 1—3
atkvæði hver; lýsti því forseti, aö Krist/án Kristjánsson væri
kjörinn til varaforseta á fuiulinum.
Jar næst voru skrifarar kosnir, og var því hreift af einum
þingmanni, að kjósa þrjá eða fjóra, en annar gat jiess, að þar
eð menn mættu gjöra ráð fyrir að kosnir yrðu embættismenn á
ný, þegar þíngskapareglur væru samþykktar, þá mundi nú ekki
þurfa að kjósa nema tvo skrifara þángað til, svo sein tíðkazt
hefði á hinum fyrri þíngum; var þá ályktað, að tvo skrifara
skyldi kjósa að sinni, og' hlutu þeir