Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 96
92
hana; mér virðist f»ví, að þetta ætti að komast inn í greinina,
þar það tekur af öll tvímæli bæði í tilliti til forseta og þíngsins.
Forseti: Jað er vafalaust, að forseti hlýtur að skjóta
uppástúngimni til þíngsins atkvæða, til þess að láta það gjöra
út um málið, því annar vegur er ekki til.
Skaut forseti siðan breytingaratkvæðinu til atkvæða þíngs-
ins, og var það fellt með 35 atkvæðum.
Síðan var 9. gr. upp lesin að beiðni þingmanna, og sam-
þykkt með 39 atkvæðum.
J>á bar forseti upp fyrir þingið breytingaratkvæði við hina
10. gr., nefnilega 20. og 21. breytíngaratkvæði.
G. Einarsson: 3?að er ímyndun min, að þinginu kunni í
fyrsta áliti að sýnast þessi viðauki nokkuð harður; en þegar
menn skoða þetta málefni nákvæmar, þá virðist mér liggja í
augum opið, að hann er næsta sanngjarn; þvíegheld, aðþíng-
inu megi ætla þá sanngirni, að það meti forföll þingmanna eptir
skynsamlegum ástæðum og lilutdrægnislaust. Á hinn bóginn
ætla eg, að það sé krafa réttvisinnar til þingsins, að það stuðli til
þess, að þau forföll, sem stríða á móti sómatilfínníngu manna
og eru ólögleg, og sem i rauninni eru ekki annað en upp-
gjörð, hafi þá verkun, að þingmaður missi daglaun sin i það
skipti.
Framsöffumaður: Nefndinni þóttu ekki vera ástæður til,
að fara lengra, en stendur í 10. gr.; menn hugsuðu, að dóinur
þingmanna um þennan lilut væri nægilegur og gildur fyrir hvern
þingmann. 3>að er og ósanngjarnt, að binda forfollin við sjúk-
dóma, því þau geta orðið með mörgu öðru móti, og verið eins
gild metin; en reynist grein þessi of lin, þá má bæta við hana
siðar.
Jak. Guðmundsson: Eg fyrir mitt leyti álit, að það eigi
ekki að vera hegningarlaust, ef menn ekki koma á þing að
forfallalausu; lögin eru til þess, að þau haldi mönnum til að
gæta skyldunnar; því ef innvortis tilfínning og skyldurækt ættu
að stjóma öllu, þá þyrfti ekki að setja neinar reglur eða lög.
þ. Sivertsen: Jað stendur ekki í greininni, að mennþurfi
að sanna forföll sín, heldur einúngis að menn eigi að skýra
forseta frá þeim; en mér virðist sönnun eins nauðsynleg í því
efni, og í hverju öðru.
H. Stephensen: Eg er ekki að öllu leyti samdóma þvi,
sem þíngmaður Dalasýslu bar fram; en mér finnst- það undar-