Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 33
29
Framsiitjumaður: Nefnðinni fannst ei Jmrfa að ákveða
neitt um konúngsfulltrúa, heldur mætti eiga undir, aö þíngið,
eða forseti þingsins vegna, og liann mundu koma sér saman,
og jafna með sér þetta mál.
6. grein.
Forseti: Eg að mínu leyti hef ekkert á móti þessari
grein, nema J>að, að mér finnst seinasta orðið óviðfehlið, og
vildi eg helzt óska, að menn leituðu annars orðs á þessum stað.
Varaforseti: Svo ljótt sem orðiö kann að sýnast, J>á er
J>að samt gott og gamalt, bæði sem mál og orð.
þ. Sveinbjömsson: Eg vildi lieldur, aö menn köllnðn J>að
þínffspj'óll; J>ví þingsaffflöpun er allt of sterkt, og er eg sam-
ldjóða forseta. 3>að er líka hverjum einum auðséð, að J>ær
yfirsjónir, er fyrst eru taldar í 7. grein, eru ei sama eðlis, sem
J>aö, er hún seinast nefnir, svo að livorttveggja megi réttilega
fela undir sarna nafni.
Juk. Guðmundsson: Eg skírskota J>ví til nefndarinnar,
hvort efni J>essarar greinar ekki sé í samhandi við 7. gr.; J>ar
er talað um marga liluti, sem kallaðir eru þínffsaffflapanir, en
menn geta J>ó ekki talið þær allar. Mér sýnist J>að mætti vel
fara, ef 7. grein væri breytt J>annig, að orðin: „J>að er Jnngsafglöp-
un“, væru tekin framan af, og greinin látin byrja svona: „Enginn
má“ o. s. frv. Síðan vil eg, að 6. gr. sé sett aptan við 7. gr.;
hún verður J>á öll í góðu sambandi við 8. gr., sem verður eptir
minni uppástúngu 7. pein.
G. Einarssoti: I tilliti til J>ess, er rættvar fyrir skemmstu
um orðið BJ>íngsafglö]>un“, J>á hygg eg, að sá meiningamunur
jafnist, ef orðinu BJ>ingmálaspjöll“ erbætt inn í, ogáskilegmér
breytíngaratkvæði á J>á leið.
Framsögumaður: Mér finnst ekki nauðsynlegt, aðbreyta
svo gömlu og reyndar alkunnugu orði; orðið J)ýðir, hvort sem
er, ekki annað en }>að, að breyta móti réttum reglum.
Forseti: Orðið er reyndar gamalt og classiskt, en J>að er
J>ó nú liaft í annari merkingu en áður, og getur líka minnt á
annað orð, sem ój>arfi er að minnast á.
P. Sigurðsson: 5að finnst mér, að orð 7. greinar ekki
séu eins ljós og vera skyldu eða samkvæm meiníngunni; J>ví
J>egar maður í íslenzku máli segist beita nokkrum hlut, J>á
meinar hann með J>ví hlutinn sjálfan, svo sem að sláttumaður
beiti ljánum, smiðurinn hníf eða öxi, o. s. frv. 3>að getur J>ví