Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 293
28!)
eiiiúngis uin þaft, aö hvaða kostum landsnienn vilja gánga, ef
verzlunin er látin laus, hvort f»eir vilji kaupa vöruna dýrara
af einni þjóð en annari. Ef að Jtessi 5 dala tollur er lagður
á utanrikis-verzlunarmenn, f»á er auðvitað, að hann verður að
lenda á landsmÖnnuin sjálfum, ogjieir eiga níi einmitt að segja,
livort j»eir vilji hafa [»etta [t.annig eða ckki; j»vi vörurnar verða
j»á dýrari í viðskiptunum niilli landsmanna og utanríkis- kaup-
manna, en [»ær mundu ella verða; j»ví utanrikismenn verða að
fá tollinn bættan með j»ví, að leggja hann á vörurnar, við hverja
sem j»eir kaupa. Jað getur nú vel verið, að landsmenn seu
sanidóma stjórninni í jiessu, að gjöra ser vöruna dýrari hjá
utan - en innan-ríkismönnum, nieð j»ví að leggja tollinn ekki
nema á liina fyr nefndu eina, en eg fyrir mitt leyti vildi nú
lieldur, að enginn óeðlileg álaga væri lögð á verzlunina, og
ncfndin hefur að niinni ætlun stúngið upp á hinum sanngjarn-
asta vegi, sem unnt er í j»essu tilliti. Hún liefur hvorki vilj-
aö íj»ýngja sumum, né undan skilja suma. 5að er mikið talað
um, að fastakaupmenn hafi meiri kostnað fyrir verzlun sinni,
en lausakaupmenn, en eg lield, aö j»egar betur er að gætt, j»á
minki sá munur nokkuð; j»ví fastakaupmennirnir fá eptirfrum-
varpinu og uppástúngum nefndarinnar margan hagnaðarauka
fram yfir liina, j»ar sem j»eir fá fullan forkaupsrétt og rýmra
frelsi til ílutninga; þeir geta líka verzlað í lamli, og notað sér
aðsókniua í kaupstöðunum allt árið um í kring, og er j»að auð-
sjáanlegt, að þetta er aðhlynníng fja-ir hina ícistu verzlun, og
undir eins fyrir landsmenn sjálfa. Og ef að það er nú gjört
að alinennri reglu, að lækka aðflutníngsgjaldið, þá er það ekki
síður ávinníngur fyrir íostu kaupmennina, en fyrir hina; því
þess ódýrari verða þeim einnig vörurnar hjá utanrikismannin-
um. Ilvað því viðvikur, sem aiinar þingmaðurinn úrReykjavík
fór fram á, að undan taka vissar vörutegundir, t. a. m. timbur,
undan öllu gjaldi, þá þótti nefndinni það ekki nauðsynlegt.
Vér vitum, að í seinni tíð er stjórnin nú farin að taka 14 marka
gjaldið af timburíormum Norðmanna, og yrði þá álagan á þeim
íormum minni eptir uppástúngum nefndarinnar, en sú, sem nú
er eptir aðferð stjórnarinnar, og verður líka ójafnari eptir [>ví,
sem stúngið er upp á í breytingaratkvæðunum, heldur en eptir
uppástúngu nefndarinnar. Minni liluti nefndárinnar fór því fram,
að þíngið heföi engan myndugleika til þess, að leggja á nýja
skatta, en það er þó víst, að það liefur myndugleika til þess,
19