Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 309
305
izt vift, aft niega ekki flytja neina aftra vöru, og í öftru lagi
eiga timburskip örftugra í seinni tift, síftan stjórnin er farin aft
taka af þeim 14 marka gjaldift. 3?etta kemur nú til álita, [>eg-
ar jafna á saman nefndarálitinu og stjómarfrumvarpinu.
Forseti: Eg verð [ió aft vera á annari meiningu; fiví
fyrst er nú ákveftift, aö 14 marka afgjaldift ei skuli greiftast,
nema Jiegar skipift er meir en liálífermt, og svo er Jiaft ekki
ætift, aft timburskip fari aptur beinlinis til Noregs; Jiví þau
taka opt farmaflutning til Danmerkur, og Jiá geta þau notaft
Jiau sömu réttindi, og þó þau væru innlcnd.
Framsögumadur: Já; en liver segir, aft þeir gjöri þaft af
Jiví þaft sé ábatamest, heldur en til þess, aft hafa eittbvaft.
En þaft er ekki gagn fyrir oss, að islenzku vörurnar lirúgist
saman á einn staft. Vér verftum að gefa gaum aft verzluninni
í Kaupmnnnahöfn. ^egar mikift safnast þar fyrir af vörunni,
þá fellur liún alla jafna í verfti, og kaupendur nota sér þaft,
aft svo mikift er til fyrirliggjandi af vörunni, og láta sér því
hægt. Eg vil taka dæmi af ullinni. Hún hefur nú um hríð verið í
þolanlega báu verði í Kaupmannahöfn, af því hún hefur flutzt
á fleiri staði. Sama er aft gegna meft fískinn, þegar hann hefur
dreifzt út, eins og einkum hefur verift stundum nú i seinni tift,
þá hefur liann bækkaft í verfti. $etta gengur nú öldúngis
eftlilega til eptir gángi allrar verzlunar. Af þessu er það auð-
séð, að þaö er liift mesta gagn fyrir oss, að reyna til, aft leiða
sem flesta inn í verzlunina.
Jak. Guðmmidsson: j)að er ein ástæða, sem eg man ekki
til aft nokkur þíngniaftur liafi hreift, sem er á móti því, að leggja
toll á timbur, og bún er sú, að þó bændur hér í landi finni nauft-
syn til, að fá mat með sem beztu verfti, þá finna þeir ekki brýna
nauðsyn til, að byggja vel hús sín. En nú eigum vér að gjöra
allt, sem i voru valdi stendur, til þess, að Jieir byggi betur,
en verið befur, og Jiví forftast, aft gjöra timbur dýrara en áður;
því eg get imyndaft mér, aft sumirbændur kynnu aft fá sérþað
til afsökunar, að nú sé timbur svo dýrt vegna tollsins, að þeir
geti ekki byggt; og kaupmenn, sem opt eru gjarnir á að ýkja allt
Jiað, er ástæður kynnu að virðast til þess, að þeir selji dýrt,
mundu, ef til vill, gjöra meiri mun á verðlagi timburs, en vert væri
vegna tollsins; því þeir eru optast vanir aft nota livert tæki-
færift, til aft færa vöru sina sem mest fram.
20