Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 294
aft gjöra u)ipástimgur vift stjórnarfrumvarpift, og um annan mynd-
uglcika vcrftur licr ekki talaft. Jegar talaft hefur verift um
jafnréttift, [>á liafa sumir hreift [>ví, að aftrar [>jóftir gjörftu oss
örftugra fyrir en Danir, og því ættum vér líka aft gjöra [>eini
örðugra fyrir; en [>etta á ekki hér vift, heldur á [>aö vift hefndar-
gjaldift; en eg verft nú aft játa [>aft, aft eg hef ekki getaft séft
nein not af þessu hefndargjaldi enn, enda sýnist inér og ekki
fara vel á þvi, aft Íslendíngar fari aö halda þessum greinarmun
fram; því aft í viftskiptum vift Danmörku er enginn munur
gjörftur á milli neinna þjófta, sem þángaft sækja.
Undir ræftu framsögumanns gekk forseti úr fyrirsæti og
settist á bekk meft þíngmönnum, en annar varaforsetinn, K.
Kristjánsson landfógeti, settist í fyrirsæti.
Forseti: Af því mér virftist þessi 4. gr. vera aftalkaíli
frumvarpsins, þá ætla eg aft reyna til, þó mér sé nú sein
stendur örftugt aft tala, aft fara um liana fáeinum orftum.
Jegar uinræftumar í gær reykuftu inn á þessa grein, gat liiun
heiftrafti framsögumaftur þess, aft nefndin heffti byggt uppá-
stúngu sína um tollinn á jafnrétti, og styrkti þá mál sitt meft
því, er stiptamtmaftur Roseniirn hcffti sagt hér á þíngi 1849.
Eg lét þá undir eins í ljósi, ah þetta mundi ekki vera rétt
skoftaft; en ekki var þaft meiníng min, aft orftin, sein frumsögu-
maftur las upp, væru rángt vitnuö í tiftimlin frá alþingi þaft ár,
þvi síftur liitt, ah stiptamtmafturinn heffti sagt þaft, sem rángt
væri efta skakkt, heldur var mér efi á hinu, hvort nefndin
lieffti lagt rétta þýftíngu i orft lians. Ef aft frainsöguinaftur
heffti verift aft mæla fram meft þvi, aft útlend s/cip fengju sarna
rétt og hin innlendu, þá hefftu orft stiptamtmannsins átt vift
og getaft styrkt mál hans; en nú, þar sem verift er aft tala um
tollinn, eiga þau öldúngis ekki vift. 5ar sem framsögumaftur
fór því fram, aft þetta tollfrelsi ætti sér vífta staft, og nefndi
í því skyni einkanlega England, þá vil eg geta þess, aft þetta
er ekki svo aft skilja, aft allar þjóftir megi flytja þángaft vörur
sinar tollfriar inn í landift; því þeir, sem nokkuft þekkja til,
vita, aft England liefur árlega miklar tekjur af verzlun sinni
vift utanríkismenn, svo aft þaft neniur mörgum millíónum puiula
sterlíng. En þaft frelsi, sem Englendingar liafa veitt framandi
þjóftum ei alls fyrir laungu, er í þvi fólgift, aft tollurinn er
jafnmikill, livort sem vörurnar eru fluttar á útlendum skipum
efta innlendum. Stiptaintinafturinn segir: „aft þaft liafi verift