Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 47
43
mér, «ift {>aft, sem himi heiðraöi framsögumaður mælti, gæti átt
sér stað á {>essum fundi, en eg vildi {>á stínga upp á {>essu
vegna jþínga framvegis.
Forseti; Eg hef tekið þessa skrifara, {>egar eg var bú-
inn að bera mig nákvæmlega saman við hina kunnugustu menn,
og ráðfæra mig við {>á, bæði J>á, sem áður liöfðu verið forsetar
og fungskrifarar, og er þessu nú öllu raðað niður eptir {>ví,
sem oss sýndist að bezt mundi vera. Eg er líka hræddur við,
að eiga }>etta undir atkvæðum þíngmanna; {>ví {>eir þekjcja ekki
allir vel til,livað mikiðútheimtist til,oghvilíktvandaverk{>að er, að
koina ritstörfum i reglu til bókunar og prent'unar. 3>að vakti fyrir
forseta og {>eiin mönnum, sem völdu skrifara, aö spara hvern skild-
ínginn. En eg lield, að {>að geti aldrei verið hagkvæmt, að {nngiðá-
kveðium laun skrifaranna; {>ví ef þíngmenn ákveða of lítil laun,
svo að forseti geti ekki útvegað hæfilega skriíara, {>á fellur
vandinn og ábyrgðin á þíngið, og {>á sýnist beinast við liggja,
að jþíngið útvegi pá menn sjálft.
G. Einarsson: Eg vil {>ví, að þíngiö samþykki og komi
sér saman við forseta um, hvað mikil laun að skrifarar fái.
Eg er óvanur þíngstörfum, og leiði því hjá mér, að tala mikið
uin jþau, en það þykir mér ósanngjarnt, að aukaskrifarar fái
jöfn laun þingmönnum.
p. Sivert-scn: Sé það þannig, að búið sé að semja við
vissa menn, þá fellst eg á meiníngu hins heiðraða þíngmanns,
er nú mælti, að því leyti, sem laun þeirra snertir, og finnst
mér ósanngjamt, að þeir fái eins mikil laun og þíngmenn, því
þ.eir hafa minna fyrir, og slökkva litlu, eða ekki eins miklu,
niður. Eg held lika, að hæfilega og góða aukaskrifara væri
eða yrði að fá fyrir töluvert minna kaup, og ætla eg það hverj-
uin þingmanni, að vilja brúka og hlynna að hæfilegnm og
sómasamlegum sparnaði, eins í þessu sein öðru. Eins finnst
mér, að ræða þingmannsins sé á góðum rökum byggð, þar sem
hún lýtur að því, að létta ábyrgð á forseta; því ef forseti sem-
ur, þá liggur ábyrgðin á honum, en ef þíngið samþykkir, þá
hvilir ábyrgðin á því með, og finnst mér, að forseti gæti allt
að einu eins ákveðið eða stúngið upp á um tölu og laun skrif-
aranna, og þíngiö síðan sainþykki. 'Af þessum ástæðum get
eg ekki annað en fallizt á uppástúngu hins heiðraða þíngmanns.
Jón hreppst. Jónsson: Eg verð fyrir mitt leyti aðjátaþað,
að mér er enn óljóst um tölu aukaskrifaranna, og hver laun