Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 46
42
kosníngamar, og einúngis eru tvöfalt fleiri að tölu en fieir, er
kjósast eiga.
Forseti kvaddi J)á til umræðu um 14. gr.
G. Einarsson: I fiessari grein er talað um, að forseti
sjái um öll þíngstörf, og J>egar hún er skoðuð í sambandi við
19. grein, J)á er J)tað auðséð, að forseti á að sjá fnnginu fyrir
aukaskrifurum; J)ví J>að er líka innifólgið í þíngstörfum. 3>að
er nú nauðsynlegt, en eg álít líka nauðsynlegt, að þíngið eigi
rétt á, að J>að fái að skera úr um tölu og lami þeirra, svo það
geti komið i'it í Jnngtíðindunum, bæði livað margir skrifararnir
séu, og hvað liá laun þeir hafa, og liafa greiðendur Jnngkostn-
aðarins rétt á, að fá að sjá, til livers f)eim peníngum er varið,
sem J>eir eiga að greiða, og vil eg f>ví leyfa mér að koma meö
f>að viðaukaatkvæði: „f>ó má forseti ekki ákveða tölu skrifara
og laun fæirra, nema meö samþykki J)ingsins á lögmætum
fundi“.
H. Stephensen: Eg er á gagnstæðri meiníngu og sá heiör-
aði Jnngmaður, sem nú mælti. Forseti og f>íngskrifarar eru
ritstörfum kunnugastir, en flestir þíngmenn mjög svo ókunn-
ugir, og sýnist mér J>ví hentugast, að forseti ásamt J)ingskrif-
urum sjái fyrir aukaskrifurum; J>vi þínginu er J>að mjög árið-
andi, að öll ritstörf gángi fljótt, og séu sem bezt, af liendi
leyst.
G. Einarsson: Eg lield, að bezt sé, að forseti komi sér
saman við þíngmenn um, hverjir verði aukaskrifarar, og hver laun
þeir fái, því við J>að mínkar ábyrgð forseta, en allir sjá, að
mikill vandi liggur á forseta, þegar liann skal einn ákveða um
þetta, og þess vegna hvíla á lionum einum ámæli, ef til vildi,
fyrir töku of margra aukaskrifara með of háum launum.
Framsör/vmaður: Eg vil leyfa mér að spyrja hinn heiðr-
aða þingmann, er nú mælti, hverju ,hann hefur hugsaö sér að
koma til vegar með uppástúngu sinni; hvort hann ætlast, til,
að þíngið ónýti samníng forseta, ef hann hefur þegar gjört
samníng, eða þetta á að ná tii aukaskrifara framvegis; en skrif-
arar munu vera teknir nú með sömu kjörunt og ásama háttog
áður, og þíngsköpin eru að eins fyrir þetta þíng; get eg J>ví
engan veginn séð, til hvers uppástúnga þessi geti leitt nú sem
stendur.
G. Einarsson: Eg vil ekki tala um uppástúngu mína
framar, þegar hún er skoðuð frá þessari hlið. 3>aö vakti fyrir