Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 301
297
3>að er að vísu satt, .ið ftað er harki á timbri liér í landi, eins
og liinn hattvirti forseti drap á, og f>að má segja, að liin síð-
ustu ár hefur hér opt verið timburekla, nema kannske hérna í
Reykjavík. $að er f>ví nokkur ástæða til f>ess, að ímynda sér,
að f>essi timburekla kunni aö verða meiri, ef tollur væri lagð-
ur á timbur; J>ví f>á yröu aðflutningarnir á f>ví minni. Eg játa
nú, að f>etta væri skynsamlega ályktað, og f>ess vegna hafa
og verið gjöröar hér að lútandi undantekningar i nokkrum laga-
hoðum; en nefndinni þótti f>að athugandi, að hafa lagahoðið á
f>ann veg, að sem sízt yrði farið í kringum f>að, og að umsjón-
in meö J>ví, að ákvörðunuin f>ess yrði hlýtt, yrði sem hægust og
óbrotnust; f>vi öll slík umsjón er annars örðug ogvandasöin. Ilíng-
að til hafa Norðmenn ei getað flutt hingað neina vöru aðra en
timbur, og ekki getaö tekið aðra vöru af oss fyrir timbrið en
penínga, vegna innflutníngstollanna í Noregi og 14 inarka gjalds-
ins liér, og eins verður fiessu nú varið hér eptir, f>ó að fruni-
varpinu, eða hreytíngaratkvæöinu, sem eg minntist á, yrði fram-
gengt. 3>að er f>ví auðséð, að f>að band, seni nefndarálitið legg-
ur á, er betra fj'rir báða, hæði Norðmenn og Íslendínga; fiví f>á geta
f>eir tekið fleira fyrir timbrið en penínga, og eins flutt liíngað
ýmsar vörur aörar en timbur, og gæti [>aö orðið háðum hagur.
5að er og eitt liarla eptirtektavert, sem hér hefur komið fram
í umræðum í dag, og sem framsögumaöur minntist á áðan, en
J>aö er, að stunduin skoða menn fietta gjald eins og álögu á
landsmenn, en stundum eins og álögu á kaupmenn; en hvern-
ig sem nú fiessu er varið, f>á held eg, að kaupmenn f>yldu f>að,
f>ó f>að legðist á [>á; [>ví eglield f>að sé ekki dæini til, að neinn
kaupmaður hafi nokkurn tiina flosnað upp fyrir f>að, f>ó að t.
a. m. korntunnan liafi eitt árið orðið 2 eða 3 dölum dýrari en
annað árið. Allt eins er um f>etta; eg held f>eir stæöu eins eptir
sein áður, f>ó fiessir 2 dalir, sem nefndin liefur stúngið upp á,
legðust á f>á. Eg f>ekki lika einn kaupstað hér á landi, og
margir af fnnginönnum fiekkja hann líka, J>ar sem skipalegan
er álitin svo hættuleg og ill, að kaupmaöurinn verður að borga
töluvert meira í skaöahótasjóðinn fyrir f>au skip, sem f>ángað
fara, en annars er vant að borga, og [>ó stendur fiessi kaup-
staðurinn eins réttur og hinir; f>að er [>á auðvitað, aö kaupinað-
uriim verður að selja vöruna f>eim mun dýrari á þessuin stað,
sem hún veröur sjálfum lionum dýrari. jiað var einn fiínginaður,
sem gat f>ess áðan, að f>að væri ósk og vilji landsmanna, að