Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 41
37
þá ráh fyrir, að þingið niundi álíta slikt iullgild forfoll fyrir
hisktipiim frá þingsetu. Öll þess konar tilfelli eiga að minni
a'tlun að vera kontin undir úrskurði þíngsins.
//. G. Thordersen: Að minni ætlun fer he/.t á því, að
greinin standi óhreytt, en að forseti og þingið skeri úr, livað
séu gild foríoll eða ckki. Til dæmis að taka er það boðið af
konúngi, að sýnódus skuli halda 10. d. júlíin., eins og öllum
þingmönnuin er kunnugt, og þessu boði hlýt eg að hlýða ásamt
fleirum eðafærri af þinginönnum. Mér sýnist þá óviðurkvæmi-
legt, ef vér af þessuhi orsökuin yrðunt sviptir dagpeningum
vorum, og verð eg þvi að inæla sterklega fram með greininni
óbreyttri.
Jak. Guðmundsson: jtegar þíngið eða forseti álitur for-
iollin ekki vera gild, þá lizt mér rétt, að sá missi dagpeninga
sina, sein bar slík forfóll fyrir sig.
G. Einarsson: Samkvænit því, er eg íuælti ekki alls fyrir
laungu, áskil eg mér viðaukaatkvæði við grein þessa á þá leið:
„að mæti einhver ekki á þíngi, og geti þó ei sannað forföll
sín með þeiin ástæðum, er þíngið fellst á, að sá hinn santi
inissi daglaun sín i það skipti*4.
G. Brandsson: Með tilliti til þess, sem Itinn háæruverð-
ugi konúngkjörni þingmaður áðan ntælti, get eg ekki fallizt á,
að embættisannir teljist með forföllum. Eg veit ekki betur,
en að til sé bréf frá innanríkisráðgjafanum, er bjóði þíngmönn-
uin, að láta aðra annast embætti sitt á nteðan þeir eru á þíngi;
enda álit eg ekki þjóðfundinn neitt aukaverk, lteldur aðalverk,
nteðan á honuin stendur, sem þvi heiniti allan hug og alla
kostgæfni fulltrúanna. Eg er lika á þeirri ineiningu, að hann
verði nógu dýrkeyptur, þö alls hins leyfilega sé gætt, sem horfa
má t.il sparnaðar.
O. E. Johnsen: Mér lízt, að greinin standi óunibreytt.
3>að mundi vera Iiægt, að fara í kríngunt eða bártoga allar
reglur í slikunt tilfelluni; lögleg forföll geta og mörg talizt.
Að sönnu liafa stiptsyfirvöldin boðið embættisinönnum í sveit,
að setja menn í staðinn fyrir sig, til að gegna embættum þeirra
á nteðan þeir væru á þingintt; en mættu það ekki lögleg forföll
teljast, ef embættismenn hér i Reykjavík, t. a. m. landsyfir-
rétturinn, þyrftu að gegna enibættisstörfuin sinuni, og gætu
enga einbættismenn fengið fyrir sig? Virðist mér því bezt,
að greinin standi óumbreytt, þar lítt mögulegt ntun, að til