Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 267
263
armálinu, og {»urfa f»ví okki að setjast í sambaml við {>að.
Máske f»að geti orðið eitt af verkefnuni alþingis seinna meir,
að ráðgast um allt fyrirkomulag útlendra fiskiveiða her við lamlið,
og gæti {>að {>á vel beðið þess tíina; liklega yrði hægra {>á en
nú, að sjá, hvað bezt á við í þessu efni. Frjálsa verzlunin
verður {>ó að öllum likimlum koinin hér á fót, og sést {>á,
hverja stefnu hún tekur, og hverjir ávextir hejinar verða; geti
hún {>á staðizt, án J>ess fiskiveiðarnar séu leyfðar, held eg ó-
þarfa, að bjóða {>ær fram, en reyna heldur, að efla eigin sjáv-
arútveg sein bezt má verða.
P. Sit/urðsson: Eg hef aður látið {>á meiningu mína i
ljósi, hvers vegna eg er mótfallinn fiskiveiðum útlendra manna
nú fyTst um sinn, og hefur sá heiöraði fulltrúi frá Gullbríngu-
sýslu, er síðast inælti, tekið svo Ijóslega frani ástæður {>ær, er
eg hugði fram að færa, að eg hef {>ar engu við að ba;ta.
En }>ar sein hinn heiðraði fulltrúi Dalasýslu vildi ekki láta
lengja legutíma lausakaupmanna, }>á er eg þeirri meiningu
hans mótfallimi; {>ví þetta var {>ó almenn ósk lamlsmanna 1845,
sem }>íngið {>á aðhylltist í einu hljóði, og fyrst }>aö sýndist
verzlun vorri til framfara }>á, {>á finnst mér ekki, að ööruvisi
sé nú orðið ástatt. Eg held viö ættum aö hafa þessi bönd sein
minnst á útlendum þjóðum, þegar vér erum samhuga i {>ví, að
óska eptir viðskiptum við {>ær. En }>ar sem sami {nngmaöur
kallar nokkuð einstaklegt 19. breytíngaratkvæðið, þá vil eg
minna hann á, að ekki {>arf annað, en líta á uppdrátt lands
þessa, til aðsjá, að landslagið er líka nokkuð einstaklegt, {>ar
sem frá lteykjanesi og austurí Djúpavogí Múlasýslu eru berir
sandar og hafnléysur, utan á Eyrarbakka getur legið eittskip;
jþvi verð eg að álíta mjög þarílegt, að útlendum mönnum sé
veitt leyfi þétta, þar sem það getur orðið ósegjanlegt liagræði
fyrir 2 fjölbyggðustu sýslur. Kaupmenn hérx'ir Iteykjavik hafa
enn ekki flutt það timbur til Jorlákshafnar, að það hafi frétzt
til Rángvellinga. Ef þetta leyfi fengist, og sýslubúum þessuin
þannig gæfist færi á, að semja við einhvern timburkaupmann,
t. a. m. frá Norvegi, þá er það hvöt fyrir kaupmenn hér, að
nota betur það flutníngaleyfi til jþorlákshafnar, sem þeir nú
hafa; því það er þeim kunnugt, að óvinnandi verk er, að sækja
hingað timbur frá liángárvallasýslu landveg. I»ó sýnir reynsl-
an, að þeir eru ekki byrjaöir með þetta, og því get eg ekki
sett neitt traust til þeirra framvegis í þessu tilliti.