Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 399
395
framgáng, liggur það eptir minni ætlun beint vift, að 3 rbdtl.
gjaldið legðist einnig á alla timburfarma.
Forseti: Jað er (>ó sjálfsagt,. að nefndarálitið, bvort sein
(>að verður samþykkt eða ekki, kemur öldúngis í staðinn fyrir
frumvarp stjórnarinnar, svo að ákvarðanirnar í hinuin nynefndu
opnu bréfum uni tollfrelsi á timburíormum verða eins gild-
andi bér eptir fy rir það.
G. Einarsson: Jafnvel þó að liinir innlendu verzlunar-
menn liafi ekki notað sér það leyfi, að inega ílytja timburfarma
á jiorlákshöfn, þá kynnu menn að hugsa, að utanríkismenn
yrðu fúsari til þess. En allt um það vildi eg ráða uppástúngu-
mönnunum til þess, að kalla apt.ur breytíngaratkvæði sitt, en
koma heldur með nýja sérstaka uppástúngu um þetta; því þá
ætla eg, að margir mundu verða henni samþykkir. Og eg fyr-
ir mitt leyti skyldi þá stuðlatil þess, að henni yrði framgengt, en
nú get eg ekki annað, en gefið atkvæði mitt móti því, að þessi
ákvörðun sé tekin inn í þessa lagauppástúngu.
A. Böðvarsson: Ilvað það snertir, sem hinn heiðraði fram-
sögumaður mælti áðan, að eg mundi skilja nefndarálitið á þá
leið, að þar væri gjörður munur á Dönuin og Islendinguin Iivað
verzlunarfrelsi snertir, þá verð eg að láta liann vita, að það
var ekki svo, heldur var það meiníng mín, að þíngið með því,
að samþykkja 4. gr. nefndarálitsins, gjörði bæði Íslendíngum
og Dönum í sameiningu þýngri kosti, en það þyrfti með, í sam-
anburði við aðrar þjóðir; því það finnst mér öþarfi.
Framsötjumaður: Eg get nú ekki séð neina verulega bót
í því, þó að 4. gr. í nefndarálitinu yrði orðuð þannig: BUtan-
í'ikismenn mega sigla upp öll löggild kauptún á Islandi til
verzlunar; einnig ílytja og selja timburfarma á J>orláks]iöfn“,
eins og hinn háttvirti 1. konúngkjörni þíngmaður mælti frain
með; en það sé eg, að jiorlákshöfn fær betri styrk bjá þessum
þínginanni núna, en hún hefur fengið lijá honuin á hinum
fyrri þingurn, og er það gott fyrir hana. Jað er þó auðséð, að
slík ákvörðun í almennu lagaboði væri mjög undarleg, og það
lægi þá eins beint við að segja: „einnig í Grindavík, einnig á
Bátsendum, einnig á Jórshöfn*, og þannig mætti þá telja
upp alla þá staði á Islandi, sem vel þættu liggja við timb-
urílutníngum.
Jón Guðmundsson: Hinn háttvirti forseti gat þess íræðu
sinni áðan, að eptir hinni eldri löggjöf væru timburfarmar