Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 360
356
./. Skaptason: 3>íngmafturinn úr Barðastrandarsýslu og liinn
6. konúngkjörni {nnginaftur eru nú kannske búnir aft skjóta
sumum skelk i bringu meft {iví, livaft í vænduin sé, ef utanrík-
ismenn fengju leyfi til, að selja landsmönnum óþarfavörur; en
liafi egtekið rétt. eptir þíngmanninuin úr Barðastrandarsýslu, {)á
sagði hann á {)á leift, aft fastakaupmennirnir mundu sjá fyrir
{)ví, að keppast hver viö annan í {)ví, að selja sem mest af
Iienni. Eg lief heyrt getið þeirra verzlunarmanna, sem liafi
hundið hændur við borð með {iví, að taka einn {)riðjúng eður
jafnvel helming í ónauðsynjakrami fyrir vörur sinar, og ef
svo er, {>á lield eg, aö bezt fari á {>ví, að hinda J>á eina ekki
við borð með' {>ví, að gefa {>eim einum kost á {>ví, að verzla
við landsmenn ineð ó{>arfavöruna.
P. Pétursson: Eg ætlaöi inér raunar ekki að tala neitt
um 49. hreytingaratkvæðið; en af {>ví að uppástúngumaður
minntist mín í ræðu sinni, {>á vil eg geta eins, sem eg man
ekki til að húið sé að taka fram. Áður liefur verið talað um
}>ann kostnað, sem {ictta mundi valda utanríkismönnum með
tilliti til ()ess, að ílytja vörur í land og reisa (>ar tjöld, og eins
um (>ær skenundir, sem varníngurinn mundi af }>ví hljóta, en
liér á ofan hætist líka sá kostnaður, sem af {>ví risi fyrir ut-
anríkismenn, ef {>eir ættu að verzla bæði á sjó og landi, af
(>vi }>eir {)á þyrftu að liafa menn fyrir sig, til að annast verzlun-
ina, á tveim stöðum. $eir yrðu {>ví að færa vöru sina fram,
svo að þessi kostnaður yrði að lokunum að koma niður á lands-
mönnum. 5ar að auki mundu }>eir og, ef {>eir verzluöu í landi,
koma sér betur saman við kaupinenn um (iað, að liafa líkt
verölag, og }>eir liefðu, og kaupmönnunum gætu [)eir selt vör-
una með betra verði, af (>ví þeir sæktu liana sjálíir út á skip
til þeirra. Eg sé (>ví ekki betur, en að þetta hrejtíngarat-
kvæði miði einmitt til þess, að setja liinni útlendu verzlun
skorður.
./. S/captason: Jað er auðséð á orðum hins 5. konúng-
kjöma {ungmanns, að Iiann er búinn að þvælast svo lengi inn-
an um breytíngaratkvæðið, að hann er farinn að villast og reka
sig á. Hann segir, að (>að auki kostnað utanrikismönnum, að
þeir þurfi að lialda fólk bæði á skipi og á landi, til að verzla,
en þess þurfa þeir ekki með; því það eru einúngis fastakaup-
mennirnir, sem verzla við }>á á skipi, en við alla landsmenn
verzla þeir á landi.