Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 162
158
ætla eg, nR liann muni hafa tvénnt íyrir augum, bæfti aft liin-
um einstaka parti og öllu rikinu yfir hiifuð verði sem bezt
borgið. Hvorttveggja Jietta finnst mér og binn einstaki ríkis-
bluti verði að liafa fyrir augum, Jiegar liann fer að skoða frum-
varpið, og cru Jiá tveir skoðunarliættir, jafnvel í Danmörku
sjálfri, á J)ví, bvernig þetta verði rýmt saman. Sá er annar,
að menn álíta, að bæði öllu ríkinu og Iiverjuin einstökum liluta
fiess sé bezt borgið með }>vi, að binn stærsti blutinn ráði sem
mestu, cn liinir sem minnstu; en liinn er sá, að liver einstak-
nr partur ráði sem mestu sjálfur, svo lrann nái sein mestuin
{iroska, og geti siðan {ivi lietur stutt liina bluti ríkisins, og íið
Jietta verði affar;ibezt fyrir allt rikið. jió {>að kunni nú að líta
svo íit, eins og þessir tveir skoðunarbættir mundu komast bér
í bága livor viö annan, {>ar sem stjórnin virðist balda fiví fram
í Jiessu fnnnvarjii, að aðalhlutinn eigi sem mestu að ráða, en
Jiingið aptur á liinn bóginn kynni að ætla Jiað Iiollast, að Iiver
einstakur partur sé sem frjálsastur og bafi sem mest ráð, {)á
get eg ekki ætlað, að }>etta verði að ágreiningsefni; }>ví eg
gjöri ráð fyrir, að stjórnin muni fúslega skoða {>ær ástæður
})íngsins, sem á rökum eru byggðar, {)ó ekki séu {>ær beinlinis
samkvæmar liennar skoðun; og }>aö {>vi heldur, sein bún sér,
að Jnngiö liefur fyrir augum sér bæði einstakt gagn landsins
og almenna hcill rikisins.
Á. Einarsson: j>að voru fáein orð í ræðu konúngsfull-
trúans, sem annaðbvort enginn {língmanna liefur tekið eptir,
eða birt um að 'minnast á, en sem mér }iykja svo {lyðingar-
mikil, að eg ætla að liafa þau upp aptur. Ilann sagði suinsé,
að bann vonaði, aö Jungið kæmi fram með sinni vanalegu still-
íngu og konúngbolla anda. Mér finnst nú Jietta bvorttveggja
liafa legið í orðum {língmanna. íslendingar bafa æfinlega verið
stilltir ogbollir konúngi sínum, og lausir við allan óeirðaranda,
{ió {>eir bafi beyrt liann breifa sér annarstaðar. Eg er })ví
sannfærður um, að bollusta og traust }>að, er íslendingar hafa
borið til konúnga sinna, við lielzt og glæðist, ef {>eir sjá, að
þeir framvegls njóta allra sanngjarnra réttiiula, livers }>eir niunu
staðfastlega vona af komings bálfu. Aptur á liinn bóginn
finnst mér }>að eðlilegt, að })eim {>yki sér vera }>að ósamboðið,
að gefa sig undir atkvæði bænda á rikis{)ingum Dana, sem að
likindum eru lítið kunnugir flestum bögum íslendinga. $að
}iykir mér {>ví ekki von, að Íslendíngar geti gjört sér að góðu,