Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 191
187
lega tryggjandi í því tilliti. Mér liefur dottiö í liug, að {iað
mundi ekki vera úr vegi, ef menn í vissum embættum Iieíbu
fasta setu á þínginu, og þéssir menn skyldu vera ráðherrarnir,
ef þeir verða nokkrir, eða þá amtmennirnir, landsyfirrétturinn,
æðstu kennarar beggja skólanna, biskup, fjárliirðir landsins og
landlæknir; þá félli konúngskosningin af sjálfu sér, og þessir
menn mundu mynda eins og nokkurs konar yfirhús á þínginu.
En þaö gæti vel veriö, að þegar þessi t.ala bættist við bina
fulltrúana, þá yröi sá fjöldi of þúngbær, og stíng eg því upp
á þvi, að ekki nema einn yrði kosinn af sýslu liverri. Eg vil
ekki tala hér um einstakar greinir frumvarpsins né ástæður
þeirra. jiað, sem eg vildi minnast á, var þíngmannatalan,
kosníngarréttur og kjörgengisstofn.
Kandid. ./. Siyurbsson: Mér fer nú Iíkt og þíngmaður
Reykvíkínga dra[t á fyrir skömmu, aö það er komin á mig ein-
liver værö hér á þínginu; mér finnst ekki þurfa neinna breyt-
inga viö í þessu máli. Eg vil gjarnan gánga áfram, og halda
mér þar, sém eg sé mér vel fært, en minna er mér um, að fara
aptur á bak að raunalausu; og enginn mun geta neitað þvi, að
í þessu máli hefur stjórnin gengið óþarflega mikið til baka;
því það vita allir, að sá kosníngarm'áti, sem hafður var áður,
eptir kosníngarlögunum 1849, hefur heppnazt vel, og betur, en
niárgir, og einkum stjórnin hefur ímyndað sér. jiá sást það,
að oss er trúandi fyrir að kjósa. Mér finnst engin þörf vera
á, að gánga nú tij baka til alþíngislaganna, og leggja böndá,
sem eru strángari, en sjálfar þjóðþíngiskosníngarnar eptir frum-
varpi stjórnarinnar. Ilvort sem þing þetta fær ráðgefandi eða
löggefaiuli vald, þá væri það líklegt, áð þjóð vor mættinúveröa
álitiii fær um, aö kjósa fulltrúa sína sjálf, og því er eg ámóti
því, að á séu lögö bönd, sem sýnast tryggjandi, en eru það þó
ekki. Mér finnst ekki heldur, að þingmenn megi vera færri,
en þeir eru, ef menn vilja annars hafa þíng; þvi þá ætti þíng-
iö heldur að heita nefnd, en ekki þing. Eg verð að vera kon-
xingskosníngunum öldúngis mótfallinn; því það er gagnstætt
öllum venjulegum þjóðstjórnarhugmyndum; það er sama, og að
gefa ráögjöfum konúngs sex atkvæöi, sem væri kannske íimmti
eöa sjötti hluti þíngsins. En eins mótfallinn og eg er kon-
úngskosníngum, eins mótfallinn er eg því, að þíngið kjósi
menn til næsta þíngs; því það er sama á binn bóginn, eins og
að gefa þeim flokki, sein mestu ræður á þínginu, tækifæri til,