Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 32
28
víxl, sem eru með og mót málinu; en f)ess<iri aftferð virðist
ekki mjög nauðsynlegt að fylgja liér.
Varaforseti: Fyrst að forseti viðurkennir, að betra sé að
skjóta málinu til Jiíngsins, fiá viröist mér, að fiað ætti að standa
í fiínglögunum; fiví auðvitað er, að liann heldur vill gjöra f>að
að lögum en ólögum, en að ólögum jTrði fiað, ef f>aö stæði
ekki í fiínglögunum.
p. Sveinbjörnsson: Mér finnst ekki fiurfa að ræða fietta
mál lengur frá fiessari Iilið; fiví fyrir utan konúngsfulltrúa sér
forseti betur úr sæti sínu, en liinir aðrir fiingmenn, hver fyrst-
ur verður til að standa upp, eptir afstöðu sætanna i salnuin.
Varaforseti: 5að er })ó einmitt afstaðan, sem ollir fivi,
að forseti getur ekki úr sæti sínu séð fietta. Eg vil taka til
dæmis fiá tvo fiingmenn, er sinn situr við hvorn borðsenda í
salsendunum, nú standa fiessir báðir upp álika snemma, og
getur fiá íorseti varla séð, hvor Jæirra fyrri stendur upp.
Framsöf/umatnir: Eg er fastur á fiví, aðniöurlag J)essar-
ar greinar standi óraskað, og að þingið eigi kost á að skera
úr, hver tala skuli, ef fleiri en einn standa upp undir eins;
f)egar J)íngið á að skera úr, f)á er f>ví helgaður sá réttur, að
mega lieyra einn fremur öðrum, eptir f)ví sem f>að vill.
Forseti: Eptir greininni verður forseti að skera úr, hver
tala skuli; og opt getur orðið hætt við, að ágreiníngur verði á
milli manna um f)að, hver fyrstur hafi upþ staðið; ef að nú er
heimtað, að ræðan um þetta mál falli niður, f>á lilýtur sá að
verða fyrir hallanum, er seinna stóð upp, og sem þess vegna
á seinna að tala. Hafi nú forseti í sliku tilfelli skorið úr, og
ágreiningur kemur upp eptir fiað, svo skotið er málinu til fiings-
ins, f)á má vel vera, að sá fái að tala, sem forseti ákvað að
bíða skykli, og J)á talar sá, sem Jnngið vill lieldur heyra.
Varaforseti: J>að er sjálfsagt, að þegar einn maður sker
úr, J)á verður enginn ágreiningur; en eigi þingið að skera úr,
f)á verður heldur enginn ágreiningur, því f)á ræður atkva^ða-
fjöldi, ensá úrskurður þarf raunar miklu lengri tíma. Yfir höf-
uðgetur ágreiníngur orðið, nema einnskeri úr, efliann er ekki
sjálfum sér sundurþykkur.
Forseti kvaddi til umræðu uin 4. grein, og tók enginn tilmáls.
5. grein.
Forseti: Mér skilst, að konúngsfulltrúi sé líka undan
skilinn hér, eins og forseti.