Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 315
311
Framsögumaður: llikisjringið hefur ekkert löggjafarvald
yfir oss enn, og á |>ví lief eg byggt skoðun inína. En það er
enginn meiníngamunur inilli min og hins heiðraða forseta í því
tilliti, að petta {)ing þurfi staðfestíngar konúngs. llinu lilýt eg
fullkomlega að neita, að stjórnin niegi hreyta uppástúngum
fundarins, eins og hún vill, og lögleiöa f)ær f)annig að ftinginu
fornspurðu; enda liefur hún aldrei hoðið ser f)að, að lögleiða
herf>að, sem f)íngiö hefur verið öldúngis inótfallið, jafnvel ekki
incðan alfnngi stóð.
Forseti: Eg álít rettast, af fivi eg hef nú um stuml tekið
f)átt í umræðuin málanna, að sá varaforseti, sem nú gegnir for-
seta störfum, skjóti greininni og hreytíngaratkvæðum J>eim,
sem við hana eru gjörð, til atkvæða.
E. Briem: Eg vildi leyfa mer að minnast á eitt atriði i
éinni roeðu liins 5. konúngkjörna fiíngmanns. Hann gat þess
áðan, að f>að atvik, að stjórnin hefði ekki fallizt á uppástúngu
nefndarfundarins 1841 um, að leggja á öll kaujiíör 1. dals gjahl
af lestarrúmi hverju, sýmli, að stjórninni heíði ekki geðjazt
að grundvelli liennar; en eg held, að f>essu se nokkuð öðru-
vísi varið. Nefnarfundurinn gjöröi f)essa uppástúngu af f)ví,
að konúngur liaíði hoðið fundinum, aö stinga upp á [>eirri til-
liugun á sköttunum, að landið gæti horið sig sjálft. Skatta-
málið er ekki komið í kríng, en samt hefur stjórnin hvorugu
f>essara atriða gleymt; hún hefur optar en einu sinni látið það
í Ijósi, að bæði J>essi atriði, að leggja gjald á verzlunina, og
að láta landiö bera sig sjálft, muni verða tekin til grcina, fieg-
ar verzlunin verði her frjálsari, og fiegar búið sé að skipa
stjórnarlögun lamls fiessa.
B. Benedihlsen: Eg vildi svara framsögumanni fáeinum
orðum. llonum f)ótti ágreiníngsatkvæði mitt ekki greinilega
orðað (Framsöf/umaður: Nei, nei, einmitt greinilegt! —lilát-
ur—); en eg veit ekki, hvort fiað er beturorðað frámeiri hluta
nefndarinnar, f>ar sem liann er að girða fyrir, aö menn káupi
ei leiðarbréf að ónýtu.
Framsöffumaðun 3?að var f»að, sem mér [>ótti umlarlegt,
að ef mönnum J>ætti óáanngjarnt, að leggja toll átimburfarma,
að f)eim þætti f>á sanngjarnt, að leggja toll á ekkert.
A. Einarsson: Eg hef ekki lengt f)íngræðurnar með um-
ræðum um fietta mál. En mér datt í hug, fiegar eg sá fiessa
mergð af breytíngaratkvæöum, að slíkri skruggu mundi skúr