Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 109
105
vísi orftaft, og aft þessi skilníngur á miftur við þaft, sem á ept-
ir kemur.
Framsögumaður: $aft liggur nú i augum uppi, aft í 40.
gr. er einúngis talað um fyrstu umræftu, og aft ákvöröun henn-
argildir einsum konúngleg lagafruinvörp, eins og hver önnur.
3>aft getur vel verift, aft þaft eigi stundum ekki vift, aft fella
konúngleg fruinvörp vift fyrstu umræftu, og eg gjöri ekki ráft
fjTÍr, aft þinginenn láti þaft koma fyrir í þetta skipti, vegna
þess aft menn munu óska, aft kynna sér þau sem bezt, áftur en
menn legftu á þau fullt atkvæfti. En ekki aft siftur liefur þing-
ift rétt til þess; því þaft væri ekki samkvæmt réttu formi, ef
stjórnin neyddi þingift til annarar og þriftju umræftu um þaft
inálefni, er þinginu virtist óþarfi aft ræfta optar en einu sinni.
þ. Svr.inbjörnsson: Egskil aft sönnu greinina þannig, aft
þar sé einúngis talað um fyrstu uinræftu; en þaft liggur beint
vift eptir nifturlagi greinarinnar, aft þingift geti eins vel hafnaft
eins og tekift konúnglegt lagafrumvarp, og þetta lield eg aft
eigi ekki vift, eptir því sem fundi þessum hagar. Eg vildi
þess vegna óska, aft nefndin tæki aptur nifturlag greinarinnar,
efta þíngskapanefndin beri síftar fram breytíngar á því. Eg
hef ekki tekið mér breytingaratkvæfti um þetta atrifti, af því
mér hugkvæmdist þetta ekki fyr en í dag.
Halld. Jónsson: Reyndar held eg, aft þaft beri sjaldan
vift, aft þingift felli konúngleg lagafrumvörp eptir fyrstu um-
ræftu, en þó get eg ekki betur séft, en aft þíngið hafi rétt til
þess; því stjórnin hefur ekki sent þinginu neiíiar reglur fyrir
ineftferft þess á málum þeim, sem því er ætlaft aft fjalla um.
Jak. Guðmundsson : Eg lield, aft það sé gildasta ástæftan,
sem hinn konúngkjörni þinginaftur færfti til, fyrir því, aft niftur-
lag greinariunar megi standa; því ef stjórnin heffti viljaft á-
kvefta, hvaft opt hvert málefni skyldi ræðast, þá heffti hún
orftift aft senda fundinum þíngreglur, til þess aft fara eptir.
Forseti: Eg skal ekki aft þessu sinni tala um þaft, hvem
rétt aft stjórnin efta þetta þíng liafi, lieldur einúngis geta þess,
hvernig menn eru vanir aft ræfta mál á slikum þingum. Vift
1. umræftu er vant aft ræfta um aftalatrifti málefnanna einúngis,
og útkljá, livort þau skuli koma til 2. uinræftu. Já koma
engin breytíngaratkvæfti fram. Sé þaft þá gjört aft álitum vift
1. umræftu, aft frumvarpift skuli ekki lengra fara, þá er því
hafnaft sem öldúngis ónýtu. Vift 2. umræftu eru breytíngarat-