Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 55
51
fiaft gcti verift til mikils stuðnings fyrir nefnflarmenn í störfum
þeirra, og einkum fyrir þann, er semja ætti nefndarálitið.
Framsogumadur: j>að væri kannske reglulegra; en
nefndin hélt, að störfin yrðu vafningssamari, og málefnin stund-
um svo lítilfjörleg, að ekki þyrfti bókar með.
./. Skaptason: Ef að það er lítilfjörlegt, sem fram fer í
nefndinni, þá er því hægra að bóka ]>að.
Frdmsögumaður: $að væri ]>ó lítilfjcirlegt, að fara að
hafa bók, sem ekki þyrfti nema eina örk í, eða láta sömu
bókina gánga milli margra nefnda.
Forseti tók ]>á 27. gr. til umræðu og mælti: llvað tíðinda-
nefndina snertir, ]>á bafa aldrei verið nema tveir menn í benni
að undanfÖmu, en eg felli mig vel við uppástúngu nefndarinnar,
að i benni séu ]>rir.
þ. Sveinbjörnsson: Hvað þingskapanefndina ábrærir, ]>á
er niér ekki ljóst, ln’að hún á að gjöra; þessi þíngsköp eiga
þó ekki að gilda ncma fyrir þetta þíng. Eg veit ekki, bvort.
að öðrum sýnist það sama og mér, að liún sé óþörf, og ekki
nema til timatafar. Til þess virðist mér og benda ákvörðun-
in i 52. gr., að uppástúngur þessarar nefndar eigi að útkljá í
2 umræðum á þíngi.
Jón Guðmundsson: Jað var meiníng nefndarinnar, að
þíngskapanefndin tæki við öllum þeim breytingum, sem bver
einstakur þíngmaður kýnni að vilja gjöra, og léti álit sittíljósi
um þær; því reynslan mun sanna, að ýmislegt i þingsköpunum
sé atbugavert, og þyki þurfa breytinga við. Er þá auðsjáan-
lega betra, að hafa vissa nefnd til þess, að taka við ölluin
þess konar breytíngaruppástúngum á þíngsköpunum, enaðvelja
nýja nefnd í livert skipti.
JaJi. Guðmundsson: Hvað því viðvíkur, er hinum kon-
úngkjöma þíngmanni, er síðast mælti, þótti atliugavert, að
þíngskapanefndin og uppástúngur hennar jtöu þínginu til tafar,
þá ætla eg, að við því megi búast, að, séu breytíngarnar ó-
merkilegar, muni þíngið ekki gefa þeim gaum, en ríði þær á
miklu, ]>á er það tilvinnandi, að ræða þær.
II. Stephensen: Mér virðist liér ekki megagleyma71.gr.
Ef bún stendur, jíá er auðséð, að nefndin er til flýtis, en ekki
til tafar. Jíngsköpin eru ekki beldur svo alfullkomin, aö ekki
sé ráð fyrir gjörandi, að þörf þyki á að breyta þeim.
4*