Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 34
30
«“kld átt sér staft, að nokkur liinna heiðniöu jiíngmanna beiti
konúngi sjálfum, heldur valdi hans eða vilja.
P. Petursson: Eg ætla, að varla fiurfi að gjöra ráð fyrir,
að jietta komi fyrir á jiínginu, og finnst niér jivi, að jiessi orð:
„ef maður beitir konúngi og vilja lians“ o. s. frv., mættu fara
hurtu. Jiegar menn töluðu um, að beygja frjáls atkvæði nianna,
jiá hljóta menn lika að til taka vilja jijóðarinnar, og þá geta
menn líka talað um, að beita vilja hennar, en j)ó vil eg ekki
ráða til, að því sé bætt inn í.
II. G. Thordersen: I 7. grein eru upp taldar margar fiings-
afglapanir, en mér lízt svo, sem 11. grein standi í sambandi
við 7. grein; j)ví j>ar er ein jnngsafglöpun nefnd ineð skýrum
oröum, og hún stendur ekki i 7. grein. Mér finnst bezt fara,
að allar jnngsafglapanir væru taldar upp í einu, sem lipurleg-
ast og stuttorðast og gagnorðast. En jiaö er og aðgætandi,
að j)að er ekki svo auðvelt, að gefa vel fastar reglur fyrir og
gjöra ráð fyrir þíngsafglöpunum; því slik spjöll mega verða á
næsta margvíslegan hátt, og eru öldúngis komin midir þeim
kríngumstæðum, sem, máske sín í hvert sinn, og sin með hverju
móti, orsaka þingsafglöpun. Jað er komið undir tilfinningu
forseta, að finna þíngsafglapanir, og til að afstýra þeim, þarf
þann sérlega hæfilegleika, sem menn kalla Tact.
Jak. Guðmundsson: Eger samdóma herra biskupinum, og
leyfi eg mér að skírskota þessu til nefndarinnar, eins og eg sagði
fyr. Annars finnst mér, að ef menn ættu að segja með almennuin
orðatiltækjum, livað þíngsafglöpun er, þá sé þaö allt þingsafglöp-
un, sem gagnstætt er jnngskapareglum. Eg er á því, að for-
seti skeri úr, hvað gagnstætt sé þíngsköpum, en efmenn ekki
láta sér lynda úrskurð hans, þá skeri þíngið úr.
Forscti: Mér finnst svo, sem opt geti orðið örðugt. fyrir
forseta, að fylgja 7. grein, eins og hún er í frumvarjiinu. Jiað
getur opt. orðið, að þau spjöll, sem gjört er ráð fyrir í grein-
inni, verði ekki fullkomin, og er þá opt illt, að dæma um eðli
|)íngsafglaj)anarinnar, eða jafnvel að sjá, hvort hún hefur orðið
til eða ekki. Engu að siður finnst mér margt í greininni, sem
vel liæfir að gjöra ráð fyrir, svo sem að fara utan við efni það,
sem ræða á; það er og ósiður, að ryfja upp útkljáð mál, til að
kvarta yfir málalokunum; sama er og að segja um atyrði gegn
þínginii eður þingmönnum; en mér finnst samt minni nauðsyn
vera á, að geta þess; því slíkt nnui varla fyrir koma. Aptur