Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 472
4GS
varpsins, aft leita skuli álits alfu'ngis, verfti f»ví við koniið, áð-
ur en breytt verði, auk annara, skattgjaldslögum fieim, er nú
gilda fyrir ísland, og fnað jafnvel fió breytíngin sjálf sé undir
ríkisfiínginu komin. í niðurlagi greinarinnar er ríkissjóðnum
að eins áskilið endurgjald fyrir j»að, sem hann hefur lagt út, og
aðrar fjárheimtur, t. a. m. leigur og gjöld upp í jarðaverö oglán.
Til 5. greinar.
Útgjöld f»au, sem til skal færa i ríkisfjárhagslögunum
eptir grein fiessari, eru sumpart laun og eptirláun til liinna
æðstu embættismanna, er má álíta sem heinlinis crindsreka
ríkisstjórnarinnar, jafnvel f»ó fieir séu settir að nokkru leyti, til
að hafa á liendi landsstjóm, sumpart útgjöld til ríkisfiarfa
fieirra, er snerta ísland heinlínis.
Til 6. greinar.
í fiessari grein er J>að nákvæmar til greint, hverjar af
tekjum fieiin, er hingað til hafa verið goldnar til rikisins, skuli
leggja til hins islenzka landssjóðs. 5vi er einnig heitið, að
nýir beinlinis-skattar og gjöld, er samjiykkt verða af konúngi
og alfiíngi, skuli sömuleiðis renna í sjóð fiennan. 3»egar borin
er saman ákvörðun Jiessi við 4. og 8. gr., f)á sést, að ríkis-
fniigið á eigi fiátt í, að leggja aðra skatta á Island en f»á, sem
ekki eru heinlínis-skattar (nema nafnbótaskattinn, sem er sér-
staklegs eðlis), og að nýir beinlinis-skattar verða ekki lagðir
á, nema með samfiykki alfiíngis, og að fieir eigi að renna inn í
landssjóðinn. Jetta er að vísu mjög stór tilhliðrun, og inætti
liafa margt og mikiðá móti fiví, sem byggt væri á góöum rökum,
en á hinn bóginn mælir fiað fram með ákvörðun fiessari, hve
torvelt yrði fyrir rikisþíngið, að dæma um heinlinis-skatta áís-
landi, og hve mikil áhrif nýjar heinlinis- álögur geti haft á
eignarástand manna, og á hinn bóginn er þess vænt, að eigi
niuni slíkur aðgreiníngur á sköttuin jiurfa að verða f»ví til fyrir-
stöðu, að sköttum fieim, sem eigi eru beinlínis- skattar, yrði
stundum, ef til vill, breytt i beinlinis- skatta, fiar sem fiá, ef á
þyrfti að lialda, allajafna mætti bæta ríkissjóðnum upp and-
virði hinna fyr töldu skatta með ákveðnu ársgjaldi, er lands-
sjóðurinn gengist undir að greiða rikissjóðnum, og j rði J>á lands-
sjóðurinn aptur að leita sér endurgjalds fyrir fé fiað með nýj-
um beinlínis- álögum, og yröi f»að að verða samfiykkt af alfiíngi,