Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 363
359
svo viða til, að eg ætla mér ekki að svara f»ví öllu; einúngis
vil eg geta |>ess með tilliti til J>ess, sem hann sagði uni borg-
arana, að útlemla verzlunin nunuli koma untlir {>á fótunum, að
{>eir verða {>á að hafa einhver efni til {>ess, að geta fært sér
hana í nyt. En hvað {>aö snertir, sent hann sagði, að kaup-
menn væru opt vanir, að gjöra út lestir upp i sveit, til að selja
bænilum ónauðsynjavöru, {>á má honum vera {>að sjálfuin kunn-
ugast, hvemig {>ví er varið hér syðra, en slíkt er mér að öllu
ókunnugt. En hitt man eg, að eg heyrði í úngdæmi inínu, að
bændur einmitt færu stumlum með kramvöru eða óþarfavöru
um sveitir, og sehlu sér til hagnaðar; eu máske {>ess konar
liegðun lmfi lengur loðað við hér syðra, og hafi orðið svo mögn-
uð, að enda verzlunarmenn hafi hér syðra leiðzt að dæmi bænd-
anna til slíkrar lagaleysisóvenju. Jetta má héraðsþinginaður-
inn bezt vita.
P. Pétursson: 3>að eru nú tveir {lingmenn, sem bafa
þótzt finna ósainkvæmni í breytíngaratkvæði mihna liluta nefnd-
arinnar, {>ar sem að orðið „{>ar“ í 9. gr. yrði eptir breytíngar-
atkvæðinu að skiljast einúngis uin útkaupstaði, en eg sé ekki
betur, en að {>að geti líka svaraö til aðalkaupstaðanna. Eg
get ekki heldur fallizt á {>að, sein liér hefur verið sagt, aö {>að
sé ómögulegt, að til taka, hvað sé nauðsynjavara, og hvað
ckki, eða að það sé annar skilníngnr í ákvöröunum 13. og 9.
gr. Jað er {>ó auðvitað, að einhverstaðar veröa takmörk að
vera milli nauðsynlegra vara og ónauðsynlegra, enda er í 13. gr.
bent á nauðsynjavörur, }>ó að {>ar sé ekki liaft orðið „nauð-
synjavörur“, {>ar sem talað er um, livað með {>urfi til bús af
kornvöru, stcinkolum, við, salti, tjöru, járni o;/ hampvöru,
og eru þetta einmitt lielztu greinir af nauösynjavörum.
Forseti: Af {>ví að nú liafa 10 {migmenn óskað {>ess, að
lokið væri umræðum um þessa grein, og gengið til atkvæða
um liana, {>á skal eg biðja þíngmenn, að skera úr því með at-
kvæðum, livort þessari ósk skuli verða franigengt.
Síðan gengu þíiiginenn til atkvæða, og féllust á það með
atkvæðafjölda, að umræðunum um greinina væri lokið.
Lét þá forseti gánga til atkvæða um 9. gr. og breyt-
íngaratkvæði þau, sem við liana áttu, og féllu atkvæði
þannig:
48. breytíngaratkvæði var fellt nieð 36 atkvæðum gegn 6;
49. ------— — — 41 atkvæði gegn 1;