Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 379
375
um, aft selja alla vöm, en verft aft vera mótfallinu nefudinni;
jiví eg lielil, aft ógjörlegt se, aö leiöa {>a& í lög, sem inaöur
ser i liendi sinni aö ekki verÖur haldiö, og ekki er til annars,
en vekja úlfbúft inilli kaupmanna; J»ví eg held, að hún se nóg
samt, {>ó menn gjöri ekki gyllíngar til, að auka hana, og {>ví
vil eg lieldur leyfa ótakmarkaft aft verzla, til aft fyrirhyggja }>ann
ágreining, sein auftsjáanlega flýtur af greininni, eins og hún er
i nefndarálitinu. Eins get eg ekki verift mönuum saindóma í
{>ví, aft ekki megi misbrúka inæli og vigt.
p. Jönasson: Mcr skilst {>ó ekki hetur, en aft nefndin
hafi farift her meftalveg, og aft hún se öldúngis á rettri stefnu;
{>ví hún hefur tekift til alla' {>únga nauftsynjavöru, og {>aft eru
einmitt {>essar vörur, sem landsuiönnuin liggur mest á aft flutt-
ar séu til þeirra. Ekki get eg lieldur verift greininni fráhverf-
ur af {>ví, {>ó eg sjái, aft fara megi í kring um liana; {ietta má
segja uin næstum öll lagaboft, aft {>aft má fara í kríng uin {>au
af {>eiin, sem svo eru lyntir, og f>au koina út. engu aft síftur.
L. Johnsen: Eg verð aft álíta, aft }>aft sé ekki einúngis
hægt, aft fara í kring um f>etta lagaboft, heldur sýnisl mér, aft
{>aft sé ómögulegt, aft {>ví verfti fylgt.
G. Brandsson: Mefttilliti til f>ess, erfulltrúi Norðurþíng-
eyjarsýslu áftan mælti, {>á lield eg, aft kaupmcnn flytji ekki
cement, kalk efta múr, nema {>ví aft eins, aft {>aft hafi verift
pantaö lijá {>eim áftur, og {>ví vil eg ætla, aft |>aft sé nóg, sem
nefndin hefur stúngift upp á aft ílytja og selja megi. Jar eru
}>eir lilutir til teknir, sem flestum erii helzt óinissanlegir, og
margt {>aft, sem {língniafturinn liefur lil tekift í breytíngárat-
kvæfti sínu, keniur samaii vift nefndariippástúnguna, svó sein
kostnaftur til skipa, liúsa og sjávaraflaútgjörftar, seni’er aft iniklii
leyti innifalinn í vifti, jámi, steinkoluni, salti og hampvöru.
En hvaft viftvikur mæli og vigt, {>á hugsa eg, aft ílestir niuiii
fallast á, aft ekkert sé unnið vift, aft takmarka {>aft. Eg var á
þessari meiníngu á alþíngi hinu síðasta, þegar tilrætt varft um
takmörkun á vigt og mæli, og hef eg ekki breytt síftan þess-
ari skoftun minni, sein eg þá haffti.
Af því enginn tók framar til máls, þá lét forseti gánga til
atkvæfta.
Forseli kvaftst álíta, aft 64. breytíngaratkvæftift væri fallift,
þar eft búift væri aft fella 7. gr. stjórnarfrumvarpsins, sem breyt-