Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 346
342
J»eim samjiykkur í því; en þar sem þíngmaður Borgfirðínga
sagði, að verzlun Jieirra í tjöldum á landi mundi spilla fyrir
verzlun fastakaupmanna, J»á álit eg, aö Jiað se svo, og kemur
Jiað einmitt til af Jiví, að J>að er ójtægilegra, að verzla á sjó en
á landi. J»ess vegna verð eg að vera mótfallinn breytingaratkvæö-
inu; Jtví eg vil ekki gjöra nýjar gyllingar til J)ess, að drepa
íostu verzlunina.
J. Skaptasoiv. Margir inunu segja, sem lesa orð fulltrú-
ans frá Reykjavík, að honum sé einúngis um hugað, að hlynna
að lostu verzluninni, að landsmenn megi deyja drottni sinuin;
J)að varði litlu, hvernig um J)á fari?
þ. Jónasson: Eg get með engu móti fallizt á þessa uppá-
stúngu hins lieiðraða þíngmanns, er nú mælti. Yrði hcrini
framgengt, mætti útlendur maður, sem kemur á höfn, ekki selja
kaupmönnum vörur, sem J>ar eru fyrir, nema úti á skipi, en við
landsmenn má liann J)á fyrst fara að verzla, J>egar liann er kominn
á land með vörurnar, og búinn að koma upp tjaldi. Eg veit
lieldur ekki til, að slikur og svo ónáttúrlegur greinarmunur
milli kaupanda nokkurstaðar eigi sér stað. I annan stað er J>að
í augum uppi, að Jiað yrði föstu verzluninni til mestu eyði-
leggíngar, ef lausakaupmenn mættu verzla í tjöldum á landi,
enda er þeim í tilskipun frá 11. sept. 1816 bannað, að setja
tjöld á land í Jiví skyni, að verzla i þeim, og er það byggt á
sömu ástæðu, að J>að mundi skaða föstu verzlunina, og þar
sem eg er þeim öldúngis samþykkur, sein ætla, að fasta verzl-
unin sé nauðsynleg og ómissandi fyrir landið, J)á vil eg ekki
fyrir mitt leyti styðja að því, að kippa undan lienni fótunum,
meir en búið er.
J. Skaptason: Innihahlið í ræðu hins sjötta konúngkjörna
þingmanns laut að því, að breytíngaratkvæði mitt, mundi verða
til eyðileggingar fyrir fostu verzlunina, og byggði liann það
á J)ví, að þá gætu ekki utanríkismenn selt vöru sina fastakaup-
manni; en það gengur yfir mig, livað lauslega þinginaðurinn
hefur lesið breytingaratkvæði mitt, er liann segir, að með því
sé fastaverzlunarmönnuin meinuð verzlun við lnusakaupmenn.
Eptir atkvæði mínu máttu þeir, nej’nilega kaupmennirnir, verzla
við þessa á sjó, er ekki kostar þá annað, en skrifa á seðil,
hvað þeir vilji hafa af farminum, þegar þeir eru búnir að koma
sér saman um kaupin. En þar sein hinn sami háttvirti þing-
maður kom með gömul lagaboð til sönnunar máli sínu, þá