Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 361
357
P. Pétursson: Egheld þingmahurinn hafi gleymt, af) taka
fiaft fram, að utanríkis- kaupmenn mættu ekki verzla undir eins
bæði á sjó og landi.
K. Krisfjánsson: Eg ætla að tjá fnnginu fnið, að breyt-
íngaratkvæði mitt við fiessa grein umlir töluliðnum 50 veiktist
í gær og sálaðist, og eins vona eg að fari fyrir breytíngarat-
kvæðinu, sem núna er verið að f>jarka um; fiví eg álít fiað ó-
gjörning í tilliti til umsjónarinnar, að gæta greinarmunarins á
nauðsynjavöruin og ónauðsynjavörum. Margar ónauðsynjavör-
ur eru smáar og litlar fyrirferðar, svo að, ef að [>aö ætti nú að
fara að skoða lijá hverjum manni, livað hann hefur keypt, f>á
yrði endalaus rekistefna úr f»ví, ósamlyndi og úlfhúð; enda
gæti f>á svo farið, að mörgum saklausum nianni yröi gjört rángt
til, og J>að j rði loksins ófiolandi, að koma í kaupstað. Eg vil
einúngis nefna eina vörutegund, sem margir kaupa, en það
eru klútar. Vér vitum nú allir, hverjir J>að eru, sem niest.
kaupa af fteim, og ef að til fiess kæmi, að lögreglumennirnir
eða kaupmennirnir fiyrftu að fara að leita á mönnum að klút-
unum, sein svo litiö fer fyrir og hægt veitir að fela, f>á lield
eg, að margt gæti spunnist út úr f>ví, sem yrði Ijótt til sagna
út um landið.
B. Bencdiktscn: Eg imynda inér, að f>að þurfi nú aldrei
að halda á f>vi, að lögreglustjórarnir gjöri slíka rannsókn, að
minnsta kosti ekki sein embættisinenn; f>ví klútar eru engiu
nauðsj njavara, svo að fietta dæmi hins 1. fnnginannsrúr lleykja-
vík á hér ekki við. En hvað J>ví viðvíkur, sem Jnngmaðurinn
úr Ilúnavatnssýslu drap á áðan, að sumir fastakaupmenn á-
skyldu sér, að hændur, er verzluðu við f>á, tæku einn Jniöjúng
af óþarfavörunni með, f>á má eg játa j>að, að eg veit ekki til,
að neinstaðar séu skorður reistar fyrir f>ví af kaupmöiinum, að
bændur verði aö taka vissan hluta af hverri vörutegund fyrir
sig; f>að hlýtur f>á að vera einhverstaðar í íiáml við þíngmann-
inn, ef svo er.
J. Shaptason: j»að voru heldur ahlrei orð mín, að lands-
menn mættu ekki taka svo út af ónauðsynjavöru, sem þeir
vildu, lieldur liafði eg tillit til þess, sem eg veit til að sum-
staðar við gengst í kaupstöðum, að þegar bændur eru búnir að
leggja inn vöru sína, þá veröa þeir að taka ónauðsynjavöru út
fyrir svo og svo mikið af hinni innlögðu vöru, sein kaupmað-
urinn til tekur.