Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 260
256
ef verzluiún drægist öll út úr landimi til útlemlra lausakaup-
manna, og vörubyrgðir landsins yrðu fyrir f)á skuld óvissar,
eins og til forna, og get eg vel samrýmt þetta vift f»af>, sem
framsögumaður sagði, að f)að befði verið tilgángur Kristjáns
konúngs 4., að koma islen/ku verzluninni í liendur Dana.
M. Steplwnscn: Af f>ví aö eg hef tekið mer viðaukaat-
kvæði við 3. gr. nefndarálitsins, leyfi eg mér að fara fáeinum
orðum um f)að, sem knúði mig til þessa. Svo er liáttað strönd-
um suðurhluta Islands, að allt frá Reykjanesi austur að Beru-
firði í Múlasýslu er á meginlandinu einn einasti kaupstaður,
en f)að er Eyrarbakkakaupstaður. Á höfn kaupstaðarins geta
ekki legið fleiri en 1 skip, og f)að f>ví að eins, að það liggi við
festar f)<ær, er kaupmaðurinn á. Að kaupstaö þessum er hin
mesta aðsókn til verzlunar úr 3 sýslum landsins, og 2 af þeiin
liinum fólkríkustu; en af því ekki er í kaupstaðnum nema 1
kaupmaður, verður honum ekki mögulegt auk nauðsynja af
matvælum og öðru, að ílytja við, svo nóg sé handa Rángár-
vallasýslu, Skaptafellssýslu og Árnessýslu, auk þess sem kaup-
staöurinn sjálfur })<arf við, f»ar sem verzlunin allt. af fer vax-
andi. mun óhætt að fullyrða, að á Eyrarhakkakaupstað
kemur ekki nógur viður handa verzluninni sjálfri og Árnes-
sýslu einni, hvað f)á handa Rángárvallasýslu og Skaptafells-
sýslu. Jað kynni einhver að ætla, að frá Yestmannaeyjuni
mætti fá við handa Rángárvallasýslu, en bæði er það, að J)áng-
að keniur lítið meiri viður, en eyjaskeggjar þurfa til skipastóls
sins og hiisahygginga, enda eru flutningar þaðan á land fyrir
opnu liafi mjög hættulegir, og svo dýrir, að fáir komast hægar
út af með þá en svo, að 1 ríkisdal verður að gefa, til að fá
tylft liverja flutta upp í Landeyjasand. Jegar svona er hátt-
að, vona eg, að liinir heiðruðu þingmenn sjái, liver þörf sé á
fyrir þær .ðsýslur, er eg nefndi, að geta fengiö keypta í 3?or-
lákshöfn þá vöru, sem öllum er svo nauðsynleg til bjargræðis-
útvega sinna.
J. Shaptason: Af því að húið er að fella breytíngarat-
kvæði mitt (hið 9.) við 2. gr., þá verð eg að kalla aptur breyt-
íngaratkvæði mitt við þessa grein; því eg vildi ekki skaða
lausakaupmenn yfir höfuð, með því að gjöra nokkra takmörkun
við verzlun þeirra, þegar eg með breytingaratkvæði mínu ekki
gat gagnað þeim verzlunarmönnum, sem hér eru búsettir í
landinu.